yine o ardahan olaydı... ard. öyk. 2017/4

• 13 Eylül 2017 Çarşamba 19:57:34

mikail müşfikten ilham alınarak yazılmıştır...
mikail müşfiğin yine o bağ olaydı şiiriden esinlenilmiştir...

Yine o soğuklar olaydı...
Sokak lambaları kör-kısık yanaydı...
Korluk çekeydik... koy olaydı...
Yine o akşam olaydı...
Sofi dayıgilin sofrada çay ekmek çeçil- peynir yiyeydik...
Bir yine olaydı... koy o akşam olaydı...
Yine o zemheri akşamı olaydı...
Yine o gücüğün zehir-zukkumu olaydı...
Kar yağaydı; beyazlık olaydı...
Evler adam boyu kar olaydı...
Kapansaydık karla... ağyarla uğraşmasaydık...
Laf bulamayaydık... dinçelseydi başımız.
O akşam sofidayıgilin ev bir gene olaydı...
Pamuk nene sofrayı toplamamış olaydı...
Yine oturuşsaydık... çeçil yudumum kalmıştı... tandır ekmeği ile yiyeydik...
doyaydık... kalkaydık.
ne olur... yine o vakit olaydı.
oruçluk zemheriye çataydı...
ahurlu o ev olaydı...
ezan dışardan duyulaydı...
dama çıkaydık...
işideydik.
yine ahmet hoca okuyaydı ezanı...
yine o olaydı.
bizde... sizde... konu da komşu da... kimdeyse sıra.
avdet edeydik...
İftar açaydık...
Yine o akşam kimin oturmağa gideydik...
kapıyı çalaydık ...
oturmağa geldik...
diyeydik.
çay pişireydiler... gıygacı masanın üstünde bardaklar... duraydı.
men ne bilem...
dehr duraydı.
yine o akşam olaydı...
yalan olmayaydı...
konuşaydık...
çoğu lafımız yalan olaydı.
uşağıydık...
söğüşseydik
söyeydik...
döğüşmemek olaydı yine.
yine o akşam o ardahan olaydı...
uşağık güzel güzel söyleşeydik.
yine o akşam sofi dayıgile konak olaydık...
o akşam kaz eti yeseydik...
pilav ile kazın kaç-guçu... masaya koyulsaydı.
yine böyle bir gün akşamı olaydı...
yine o gün olaydı...
tekin abiyle alabalıkta buz kıraydık...
osman emime buz aparaydık...
annem, kadınlar: o oda cemaat olaydı.
pantuş bibim... gülsefa halam... kıymet abla... gülperi bacım.
cihangir emim ilaç elinde odada dikileydi.
osman emim hasta olmayaydı...
bimarı geçmiş olaydı...
esen kalaydı yine...
o gün gene esenlik olaydı.
yine o ardahan olaydı...
okula yazılaydım...
babam götüreydi sınıfıma kadar...
ekrem evgin ile o sıraya oturaydım...
sıranın peçeğinde kalem yere düşeydi...
küşüseydik...
barışaydık.
hüsnü emim bizi barıştıraydı...
yine yusuf yılmaz olaydı.
öğretmenimiz o olaydı.
babam sağ olaydı...
ah yine o gün olaydı.
koy eksiklik korluk yokluk olaydı...
o ardahan olaydı...
kalem tapamasaydım... ferik emigile; gideydik... figen abladan isteseydik.
soğuk elimi kurudaydı; kalemime değmiyeydi.
yine yırtık defterime tığ öreydim...
yazdığım bişeye benzemiyeydi...
cah-ı celal olaydı... o ardahan olaydı...
gökler yanarmış...yanmazmış.
bilmek olardı... bilmek olmazaydı.
koy yine ardahan olaydı...
elbet bir sahibi olardı... doğan günün.
" ve gönül tanrısına der ki
-pervam yok verdiğin elemden..."
görgeç olmaya’dık... o ardahan olaydı.
her mihnet kabül olmasa da...
yeter ki;
bir gün ola yine o ardahan... o akşam... o zaman ola... ydı.