Dün Ecdat Olan Kahramanlarımız, Bize Güzel Bir Yarını Bırakarak Gidenlerin Ellerinde Sihirli Bir Değnek Yoktu.


Dün ecdat olan kahramanlarımız, bize güzel bir yarını bırakarak gidenler ellerinde sihirli bir değnek yoktu. Gönüllerinde iman merhamet insanlık vardı, bu da zaten kahraman olmaya, insanı sevmeye yetiyordu. Bu güzellikleri ele geçirmeye yok etmeye çalışanların haddini bildirerek, yeryüzünde yok ederek mezara gömüyorlardı. Bu onların insan olarak asıl vazifeleri olduğu ve Âlemlerin Rabbinin emirle bildirdiği halife olmaya gönülleri sarmak için yeryüzüne gelen nurlu gülümseterek güldüren insanlar olduklarını biliyorlardı. Sorunları bunalımları çözmek için onlar adım atmaya başladıkları anda buhar olup uçuyordu. Gönüller gönüllere koşuyordu…

Ellerinde kan korku kokanlar, yerin bin metre altına saklansa da, anında bulunuyor ve yok ediliyordu. Böylesine dünyamızda ki gibi insan kanı kokmuyordu âlem zaman an… O zalimler kendi kanlarında boğularak yok ediliyordu. Kahramanlar o ecdat önce kendi hayatınız imanla düzene sokar sonra insanlığın hayatını bozanları yok ederek düzene sokar, insanlık güldüğü anda onlarda güler ve mutlu olurdu… Gerçeği gerçekten uzakta dış görünüşünü değiştirerek yalanla maskelerle yalanı bize gerçek budur diye gösterenlere ”Hayır” yalan söylüyorsunuz demediğimiz, gerçeğin Nur Kur’an’ın söylediği kriterler doğrultusunda doğru olduğunu söylemedikçe, gerçeğe ve bir adım sonrasına varmamız mümkün olamayacak ve bizlere yine yazık olacaktır. Birileri hayatı böylesine iğrenç dolambaçlı hatta labirent olduğunu bunu çözmenin geçmenin mümkün olmadığını söylese de, bizim “imanımız Kur’an’ımız” var bu her şeyi çözer açığa çıkarır demedikten sonra, gönlümüze imanı Kur’an’ı merhameti almadıktan sonra kahraman olamayız insanlığı kurtarmak için, hatta kendimizi bile kurtaramayız.

Hayatımız dünyamız aldatmalarla tuzaklarla doludur. İnsan canı değersiz anlamsız geliyor ha var ha yok, zulüm altında gören duyan koşan yok, gönülde yaşadığımız hayatı imanla solukla doldurmayınca, sadece dünya malı peşinde kendimizi düşündüğümüz için bunlar başımıza gelmektedir. O kahraman ecdat şimdi bizi görse, Müslüman olduğumuza zinhar inanmaz, bizden uzak kaçarlardı. Ecdatla aramızda ki farkı görüp anladığımız zaman, dünyada zulümler acılar son bulacak. Birileri gemileri denizden uzağa çöle demirlese de, denizler okyanuslar kurudu dese de bunu bize inandırmaktan uzak sadece kendisi için, yorucu boş iş olmaktan öteye gidemeyecektir. Ancak kendi dünyası ve yarını çöl olur kurur, imanla biz yürüyenlerin merhametle yürürken geride bıraktığı ayak izlerini silemeyeceklerdir vesselam. Selamlarımla kardeşlerim.

Âşık Gülveren