Ortaokul ikinci sınıfta okuyorum. Rahmetli babam kasabada bir tanıdığının evinin bir odasını benim için kiralamış, orada kalıyorum. Ev dediğime aldanmayın. Bir yamaca ağaç kazıklar üzerine oturtulmuş. Duvarları ağaçlarla örülmüş. Altına tahta dizilmiş bir yer. Rüzgâr sert estiğinde tahtaların arasından gelirdi. Bunu önlemek için yerlere gazete kâğıdı yapıştırmıştım. Elektrik yoktu. Odamda eşya da yoktu. Bir demir ranza. Bir yatak. Bir tenekeden yapılmış soba. Tahtadan küçük bir masa, üzerinde gaz lambası hepsi bu kadar. Birde kitaplarımı koyduğum küçük bir çuval.
Okuldan geldim.Akşam olmuştu.Gaz lambasını yaktım.Hava soğuktu. Üşümüştüm. Sobayı yakayım dedim. Odunum yoktu. Yerde ki gazetelerden biraz kopardım. Yaktım. Puf dedi, yandı söndü. Uyursam ısınırım diye düşünüyordum. Lambayı söndürdüm. Yatağa girdim. Yorganı kafama çektim. Hızlı hızlı nefes alıp vermeye başladım. Yorganın içini ısıta bilsem o sıcaklık ile uyurum diye düşündüm. Uyursam üşümezdim. Kapı çalındı. Kim o dememe kalmadı açıldı. Ay ışığı içeriye doğru süzülürken, ışıkla birlikte bir gölge odaya girdi. Gelen coğrafya öğretmenimdi. ‘‘Duran ne o bu saatte yatıyor musun’’? ‘’Yatmıştım öğretmenim’’ telaşla kalktım. Elbiselerle yatmıştım. Masanın üzerine bıraktığım kibriti el yordamı ile aramaya başladım. Heyecandan bulamıyordum. Masanın kenarına koymuştum, rahat bulayım diye. Bulamadım. Ararken bir yandan da söyleniyordum. Burada kibrit vardı diye. Öğretmen benden önce buldu lambayı yaktı. Şaşkın şaşkın bakıyordum. Acaba niye gelmişti. ‘’Erken yatmışsın dedi. Yarın yazılı olduğunu bilmiyor musun’’? ‘’sabah erken kalkıp çalışacaktım’’ dedim. Mahcup ve utangaç bir tavırla. ‘’Oda soğukmuş. Sobayı neden yakmadın’’ dedi. ‘’Şey odunum bitti de’’ diyebildim kekeleyerek. Biraz daha oturursa lambada ki gaz da bitecekti. Acaba neden gelmişti? Yarın sınıfta erkenden yatmıştı tembel herif diye, anlatır mıydı? Bir bana bir odaya birde yerde rüzgârdan dans eden gazetelere bakıyordu. Cebinden bir kâğıt çıkardı. ‘’Al; bunlar yarın imtihanda soracağım sorular. Bunlara çalış’’. Dedi.
Kapıdan çıkarken kendi kendine söyleniyordu. Eşit eğitim. Eğitimde eşitlik. Ben böyle eğitimin… Sözleri rüzgârın uğultusuna karıştı gitti.