Biz çocukken devasa ağaçlar gibi gökdelenlerin göğü yardığı kutu kutu ruhsuz beton yığinlarinda esir etmedik ruhumuzu bilgiyasarlara...sindy bebeklerimiz yoktu bizim..sokak eğlencelerimiz dokuz taştan, uzuneşekten, çelik çomaktan ibaretti...misketlerimiz vardı boncuk gibi parıldayan. utunca kendimizi dünyanın en zeki insanı sayardık..
Bebekler yaptık çardan çaputtan, evin tül perdesi yamuldu duvaktan...anneler farkedince iş işten geçmişti çoktan😊 öleceğiz sandık dayaktan...gene de vazgeçmedik oynamaktan...
Biz çocukken en çok; erken eve çağrılmaktan korktuk, korkmadık karanlıktan...
Evlerde isyan degil neşe kaynağıydık, mikrofonlarımız vardı taraktan.
Inşaatı tamamlanmamış her ev meskenimiz oldu..Kiremitten at heykeli yapıyoruz diye delinen tuğlalar değil, babamızın kesesiydi...ama hiç kimse bize engel değildi...taki ev bizim tuğla bizim olana kadar...😊oysa biz minik bir 51 ekran televizyon kadar oyulantuğla ardında biçtik tüm rollerimizi ta çocukluktan...kimimiz anneydi, kimimiz baba, kimimiz öğretmen olduk kimimiz öğrenci...mahallenin en güzeli pamukprenses olurken hep sıfir numaraya vurulan başlar keloglan olmaktan kurtulamadı bir türlü ..biz hayat tiyatrosunun delik tuğlalar ardındaki figüranları, evimizde olmayan televizyonu, olanlardan böylece tuğla aralarında gördük.
Biz çocukken bildik evin arabanın kıymetini...
Nimetin şükür gerektirdiğini...
Evde ne pişerse o yenirdi...yemek seçmek mi? O da ne? Kim bilirdi?
Herkese ayrı tencere kaynatmak yeni adet oldu...
Biz çocukken sofralarda teklik, insanlarda bolluk vardı.
Kaşıkların tümü aynı sahana uzanırdı.
Pazar günü gelecek de keselemekten derimi yüzücek gene annem diye aklım çıkardı...Anne elinden çıkma dönüp dolaşıp gene bizi bulan o terlikle kendimize gelir, koyun gibi önüne çökerdik annemizin...sıcak maşrapalara veryansın ederdik, kin bilmezdik, bir öpücükle birbirimizi affederdik.
Parlayan ve sıcaktan kızaran yanaklara özür dilercesine banyo öpücüğü koymak bana annemden miras kaldı...
Biz çocukken mis gibi hacı şakir korkardık, şimdi yerini duş jelleri aldı...
Çocuk kokusu mu?
Onu unuttuk çoktan.. onun yerini kadraj kadraj parfüm aldı...Ülkü KARA
28/08/2017

MAKYAJ


Sanma sırr-ı güzellik yüzde duran bendendir
Aynadaki hayalin söyle kaçı sendendir?

Bir çift göz,dudak,burun basittir söylemesi
Haydi buyur yap da gör bedava denemesi

İşin özü aslında varlığı beğenmemek
İmkanlar dahilinde bir de böyle denemek

Rimel,cımbız,far ile makyaj sırrı bilerek
Olanı boyamaktır palyaçoya dönerek

İpeksi tenindeki o masum izler nerde?
Şu makyaj illetleri el attığım her yerde

Konu bakım olunca akla ilk gelen makyaj
Tarih oldu su, sabun parfümler kadraj, kadraj

Yüzdeki rengi almış krem, pudradan duvar
Kokunu alamadım şampuan engeli var

Bir çift söz söyletmez ne duyarsan kaçarsın
Şu illet kimyasalı her yerine saçarsın

Sanma sırr-ı güzellik şu maskara haldendir?
Karşımdaki bu senin söyle kaçı sendendir?

Gel güzelim haydi gel! Henüz vakitler varken
Deme sakın küçüğüm bana daha çok erken

Gözü değil, umudu boyayalım maviye
Güneş’imsin Ay ’ımsın seni içtim su diye

Dilerim Allah’ dan ki işlerin hep rast gitsin
Şu ergenlik sezonu biz dağılmadan bitsin.😊😊😊

5 Ocak 2016
Ülkü KARA/Bursa