AĞLAYARAK DOĞAR İNSAN
Ağlayarak doğar insan ve büyür düşe kalka
Anne ve babanın en değerli varlığıdır çocuk
Gözlerden bile sakınılır
Bu belki bir kız evladıdır beklide erkek
Kadını bahtsız edecek erkekmi hep sanmıyorum
Bir kız evladı kadar bahtsız erkekte vara ama gizler içinde sindirir kederlerini
İçer çoğu derdinden çare bulacakmış gibi anlatamaz derdini ben erkeğim der kimse bilmesin ezikliğimi
Hep mutlu etmeye çalışır karşısındakini olumsuz cevaplar vurulunca tokat gibi yüzüne kalbine sızar acıların en incesi
Söyleyemez kimseye derdini
Hep toparlamaya çalışır sevdiği kadınla ilişkisini ama ne çare vefasıza anlatamaz bile derdini
Boyun büker sessizce sever onu kendince
Bu hayat değirmeninde kimler öğütülür bilinmezki
Yüreğindeki acıları dindirmek için değilmi alkole vurur kendini
Dert ortağı sandığı sigarasına sarar hüzünlerini acısı dinecekmiş gibi
Oysa bir girdabın içinde nasıl döndüğünü fark edemezki
Ağlar inceden inceye kimse görmesin diye gözlerinden akıtmaz gözyaşlarını içirir yüreğine isyanlarını göz yaşlarını içirdiği gibi
Her gün güneşin doğuşu gibi yinelenir dertleri kopamaz korkar yaşayamaz olmazsa yanında sevdiceği
belki hiç mutlu olmadan tükenip bitecektir ömrü kim bilebilirki.

Hülya Çelik