İnsanlık neredesin

• 23 Ağustos 2017 Çarşamba 00:06:00

İnsanların evleri vardı güzel evler , yağmur yağdığında pencerelerinden seyrediyorlar kahve içiyorlardı.Yağmur yağarken delice , sokakta kalan kırık bir şemsiye altında ıslanıyordum , çoğu zamanlar ölümü gözlüyordum ben kendi sokağımın köşe başlarında kimseler bilmezken.Kimsem varken kimsesizlik hırkaları giyiyordu kalbim.
Yalandan gülmeler ,iki yüzlü samimiyetler,ucuz sevgiler…
Öyleymiş öyle diyorlar insanlık için.Benim için insanlık bunlar değil ,hayır değil.Sevmekle başlar insanlık sevmekle…Ben başka bir şey bilmem.Herkes para pul beklemiyor bunu anlayın artık ne hazineler kaybettik biz …Hani samimiyet,hani vefa,hani sabır, hani sevmek hani gerçekten sevmek.Hikaye gerisi benim için hiçbir şeyin ne tadı ne tuzu anlamı var artık.Sevgiden başka dürüstlük ten başka bir hazine başka bir insanlık tanımıyorum ben.Koca bir dünya burası sanki dört bucağını gezmiş gibiyim , milyonlarca insanın acısını yaşamış gibi yorgun ve kırgınım.Avuç avuç döküyorum kalbimden can parçalarını nasıl yaralar açtınız böyle kalplerde…Ne kapanmak biliyor ne de iyileşmek…