Sabahın erken saatlerinde bir de deniz eğer çarşaf gibiyse bilirsiniz ne de güzeldir kulaçlamak keyifle.

Bu sabah da yine yataktan fırladım aynı hevesle ve attım kendimi sahile. Kimseler yoktu ortalıkta bir ben bir de keyfim baş başa.

Her zamanki gibi ilk girişte su biraz serin gibiydi, haydi Bismillah deyip balıklamaca yapınca, nasıl da iyi geldi. Oh mis!

Yüzümü ufka vererek foş foş başladım kulaçlamalara.

Nasıl şükretmezsin ki ey insanoğlu dedim içimden, bu huzuru veren yaratana.

Derken efendim, bir iki diye atarken kulaçları karşımda bir karabatak belirdi. Kerata pek de sevimli.

Ben kâh duruyor kâh kulaçlıyorum, o ise karşımda nispet yapar gibi kâh dalıyor kâh süzülüyor suyun üzerinde bir kuğu misali.

Ilık bir rüzgâr okşuyor yüzümü, suyun sesi kulağımda sanki bir müzik sesi ve kaptırmışken ortama da kendimi, takipteki karabatak aniden hızla suyun içine çekilmesin mi?

Bu bana diğer dalıp çıkmalarından farklı bir durum gibi geldi. Haliyle irkildim tabi ve durup etrafıma bakındım nereden çıkacak diye bu, ama yok nafile, karabatak yalan oldu gitti.

Birde üzerine dün gece ege de bilmem kaç metrelik bir köpek balığı yakalandı haberi aklıma gelince, ben bittim, tabi keyfimde.

Hemen döndürdüm yüzümü sahile. Bir de ne göreyim! Keyif meyif derken sahili de ne kadarda bırakmışım geride.

Vay anam vay! Ne halt edecektim şimdi?

Tabi bu durumu görünce iyice bir korku çöreklendi içime. O da yetmezmiş gibi telaşlı hareketlerim yüzünden kramp girmez mi bacağımın birine!

Varın düşünün artık o anlardaki ruh halimi siz de.

Helikopterin pervanesine dönmüş gibi zavallı kollarım, biri dalıyor diğeri çıkıyor su yüzeyine, ama varamıyorum ki bir türlü kıyıya.

Sanki gidiyorum üç öne bir arkaya.

Sonra kardeşimin haykırışını duyuyorum "abla! abla!!!! " diye.

Şükür diyorum sevinerek kurtarmaya gelmişler sanıp " hadi in aşağı" diyor "kahvaltı hazır, öğlen oldu neredeyse! "

Gözlerimi açıyorum ki yataktayım bir rüya imiş meğerse.

Yine şükrederek kalkıyorum güne.

Oh mis!

*