SUYU ELLERİNDE DUYUMSAMAK

• 22 Eylül 2008 Pazartesi 13:07:54

SUYU ELLERİNDE DUYUMSAMAK
On yıl önce,annem-kardeşim ve onun arkadaşı yanıma geldiklerinde.Söyleşi arasında,bence çok doğal olan şu tümceyi söyleyivermiştim.”SUYU ELLERİNİMİN ÜZERİNDEN AKARKEN DUYUMSAMAK,O KADAR GÜZEL Kİ…”O anda bana bir şey belli etmediler.Ama yanımdan ayrılıp,dışarı çıktıklarında,üçü de ağlamışlar.Ben onları ağlatmak istememiştim.Yalnızca yaşadığım bir duyguyu paylaşmıştım.Onbuçuk yıl öncesine dek,ben ellerimi ve yüzümü muslukta yıkayamıyordum.Çünkü,evdeyken ve de daha önce kaldığım kurumdayken.Arabamda oturtulmuyor,musluğun başına konulmuyordum.Sabunlu bezlerle,siliyordum elimi-yüzümü.Buraya geldiğimde,benden istenen ilk şeylerden birisi:Lavaboda,kendim yapmamdı günlük temizliğimi.Çok kısa bir süre,yardım edildi.Sonra,ben kendim yapmak istedim ve başardım.Mevsime-hava sıcaklığına göre,ısıyı ayarlamak ve akan suyun altına,ellerimi tutmak.Suyun ellerimin üzerinden kayışını duyumsamak,yepyeni ve harika bir tattı.İnanamıyordum,bu güzelliğe.Değişik bir farkındalık.Kahkahalar atarak,çocuklar gibi oynuyordum suyla.”Hadi Nilgün.Yeter geç kalıyorsun.”Uyarılarına aldırmıyordum,”Tamam,bir dakika daha.”diyordum.Suyu,zaten çok seviyordum.Ama,musluktan akarken,ellerimde-yüzümde duyumsamak,çok-çok güzeldi.Hiçbir araç ve aracı olmadan,dilediğimce,sağlıklı temizlenmek,içimi rahatlatıyordu.Mutluluk veriyordu.Aslında,yaşamdaki ayrıntılarda,küçük şeylerde mutluluk.Çok doğalmış,basitmiş gibi görünen şeyler,inanılmaz armağanlardır bize.Ben hala,zaman-zaman oynuyorum suyla.Şimdi,akülü sandalyem de var.Türlü bahanelerle koşuyorum musluğun başına.Dilediğimce yıkıyorum elimi,yüzümü.Hep te,üzerimi ıslatıyorum ama olsun.O,saydam serinliği,tenimde duyumsamaktan,asla bıkmıyorum.Hele,çok sıcak havalarda ya da ateşim çıktığı zaman.Saçlarımı da ıslatıyorum,bir güzel rahatlıyorum.Hiç düşünmüyoruz,tadabildiğimiz öyle harika duygular var ki…
Nilgün ACAR 21. 09. 2008