gizli özne/m..

• 2 Ağustos 2017 Çarşamba 23:28:08

adı konmamış bir çocuk gibi yüreğim/bu mevsim
öylesine başıboş, öylesine sahipsiz
yazdığım hiçbir şiir zamanında düşmüyor kağıda
esirliğim oluyor, imkansızlık şarabıyla beni sarhoş eden bu aşk
davam sevda!.
öznesi sensin kurduğum her cümlenin
çünkü ben seni,
göz göze geldiğin herkesle tanışmayı isteyecek kadar çok sevdim sevgili
o yüzlerde hep senden bir parça aradım
senin sevgiye olan açlığına bir sebep aradım
ya da benim sana olan açlığıma
uçurumsun...
çıkmaz sevda sokağında gördüğüm
ve bir türlü uyanamadığım bir düşsün
uçurumdan atlayınca
şiirlerimin boynu bükük kalacağını bilmek bile,
önleyemiyor içimdeki bu yok olma istemini
önüme çıktığın bütün zamanlar,
içimde bir çıkmaz sokak yaratmaya yetiyor
gizli öznesisin,
bir demet beyaz papatya ile birlikte
sevdanın kapısına bıraktığım her cümlenin
yazık ki açmıyorsun bana kapılarını
yok/sevdanın çaresi...
işte bu yüzden özneler gizli kalmalı sevgili
dillenirse sevdam
yüreğimi bir ok yapıp vururum kuşları
gözlerini rehin alır solgun bir hikaye,
geri almaya yetmez fakir sevdamız..
aşkın ışıkları sokak lambalarıyla kavga ediyor bu gece
zamanın durmasını istediğim tüm anları, adınla mühürlüyorum
cümlenin bütün öğeleri tamam
mevsimlerdir öznenin mahzeninden çıkmasını bekliyorlar
dökülmek için sevda taciri dudaklarımdan,
öznenin maskesini çıkarmasını bekliyorlar
hürriyeti sensin
içimden geçen/içimde kalan her cümlenin
benimle hiç ıslanmadın sevgili
ve ben hiçbir şiirimi okuyamadım sana
çünkü sen, gizlenmesi gereken bir özneydin yalnızca
yağmurlu gecelerde, ’keşke yanımda olsa ’dediğim
paramparça birkaç şarkıyla ya da
yıpranmış aşklarla kendimi avuttuğum
imkansızlık sarhoşu gecelerde,
’benimle hiç içmedi’ dediğim bir özneydin
koparmaya kıyamadığım tek çiçeğimdin
günyüzü görmemiş acılardan geçiyor sana giden yol sevgili
hiç uçurtma uçurmamış çocukların,
geçmişlerine duyduğu öfkeden geçiyor
bizim paramparçalığımızdan,
yalnızlığımızdan/
şiire eski bir sevgili gibi sarılışımızdan geçiyor
sana giden yol
benim yokluğumdan geçiyor
ve kalemim oluyor sana duyduğum bu yıllanmış aşk
seni seviyorum...
ama hangi ’sen’i sevdiğimi bilmiyorum
bırak, gizli kalsın özneler...

(kuytular)