Yuvarlanırken içimde top böcekleri, çocukluğuma küçük gelen anılarla giydirdim seni..

Ahh benim yaşanmamış çocukluğumun çocuğu, bir bilsen ne hayallerle süslerdim bu böcekleri.. Bi’bilsen neler neler anlatırdım.. En kalabalık yalnızlığımla dokundukça onlara daha bi’ rengâyalnız olurdum..

İlk öpüşme, ilk aşklaşma derken ne çok ilkleri bağışlamışım o briket, o saksı altlarına..
Ve aklımın erip yerçekimine yenildiği zamanlarda, ben o çocukluğumdan kalma dertleşmeyi yitirmişken sen yetiştin imdadıma, güzel yüzlü çocuk..

Şimdi sen ne zaman "top böcek yuvaları bulalım mı" desen, ben nasıl bir mirası sana çizdiğimin çocukluğuyla, en büyük top böceklerini bulmak için çırpınırım annemin bahçesinde..

Bi’bilsen nasıl yuvarlanır zaman her bulduğum top böceğinde sevinç çığlıklarına dokundukça.. Anılar kuşatır ardısıra iliklerimi ve gözyaşları yürür damarlarımda..

Ahhh güzel yüzlü çocuk.! Değmesin tenine yalnızlık diyeceğim ama "baba"nın diğer adıdır ki yalnızlık