nasıl başlardı bahar
çiçeğini açar/
doğa pamuğunu döker
vs...


kıvamında dürtüler insanı nasıl yayarsa
ya da rüzgar nasıl uçurursa eteğini
öyle başlar gece/gündüz
ve inlettiğim saz...



sanmayın ki,
avaz avaz renkleri topladım kıvrımıma
dilimde nasıl tutkuysa şarkılar
-şah damarımda-
-tenimde-
öyle...

ama

kalbimin dağları her gün baskı yaparken geceme
neresindeyim yangının/gelgitlerin
köşe bucak saklanan aklı ipe çeksem
bilemiyorum/bütün bunlar
su bahçesine düşer mi
çarptığım kayalıklar ağır
gömüldüğüm ikindilerde
dağınık saçlarım


gece olur
yıldızlar kurulur önüme
bir ses ki yarım kalan uykularla irkilir
güneşi bile üşütür hava
uçurum taştan taşa vurur beni

-özlerim-
-kalbime gir derim-
DÜĞÜMlenirsin/gökler darılır

konuşmasan da düşüşlerini gözlerime sürükle
çal beni içine

şimdi
anlamaya çalışıyorsun
bir daha dinle
kadın portresi çizmiyorum
uzaktan neye benzetiyorsun
içimin desenini
bakıyorsun yaralı bir kuş
bakıyorsun darmadağın perdeler
peki o zaman
neresindeyim
yazının/
yangının...


ya kaderimi tut,çek beni kendine aksın irin irin aşk
ya da kırbaçla tarihi...



-sana kaçıncı kaçışım
bir kucak mavi-


illede karışıcak aklın değil mi
boş sıralardaki dünyamı hatırla o zaman
kıldığım çadırları
varmadığım mağaraları.

bak!
açan bütün çiçekler mutlu
üslubuna uydu sokaklar
yağdı bulutlar bazen/
bazen kavgalar


adamlardan bahsetmiyorum
arama bulamazsın başkasını bende

sadece...