Karıncaya da küsüm!

• 15 Temmuz 2017 Cumartesi 14:47:47

Sağ yanağımı ısırdı karınca, elimi uzattım kimse yok, bi de baktım sol yanağımda dolanıyor her şeyden habersizcesine, sanki az evvel canımı acıtan o değilmiş gibi.

Sağ yanağımdaki acıyla sol yanağımdaki karıncayı yüzleştirdim, acım karıncayı tanıdı ama karınca inkâr etti, ısrarla “ben yapmadım, benim bir şeyden haberim yok, başkası yapmıştır, gördünüz işte ben sol yanaktaydım, iftira ediyorsunuz…” dedi.

Acım kalbini eğdi önüne, sahipsiz kalmıştı, karınca inkâr yoluna gitmeyip kabul etse en azından faili mechul kalmayacaktı, şimdi kimliksizdi, kimsesizdi acım.
Karınca bir acıyı bile üstlenmemiş, ortada bırakmıştı.

İnsanlar geldi aklıma birden, yaptıkları eylemlerin arkasında durmaktan korkan, inkârcı insanlar, doğurdukları sevgiyi bile sahiplenmeyip kapı önlerine bırakan insanlar, heba eden, ziyan eden, hiç eden, her kolaylığı güç eden insanlar.

Karıncaya döndüm ve dedim ki;

“yahu karınca bari sen yapmasaydın, biz ki karınca incitmeyiz, senin canını alacak değilim, ama kabul et, ben yaptım de, mert ol, delikanlı ol ki yine dost kalalım eskisi gibi, sen yarın özgürce ve korkusuz dolaşabilesin yanağımda, ben de sana kıyamayayım hep olduğu gibi ve doğurduğun acı annesiz babasız, sahipsiz, kimsesiz kalmasın”

Ey karınca, insanlaşmanın ne alemi var şimdi!

S.U.

Serkan Uçar

15.07.2017