hıyarla mutlu olmak

• 11 Temmuz 2017 Salı 10:54:16

Geçen gün bir arkadaşım, ’ yarın organize sanayi bölge müdürünün yanına gideceğim beraber gidelim ’ dedi..Aslında çok gitmeye niyetim yoktu hem tanımıyordum hemde biraz uzaktı. Ama arkadaşım müdürün çok iyi biri olduğundan biraz bahsedince iyi o zaman gidelim dedim iyide yapmışım....

Müdürün odasına girmeden karşımda yaşlı başlı bir müdür olacağını düşünüyordum,haksız da sayılmazdım sonuçta iş adamlarının yoğun olduğu sanayi bölgesiydi..Tabi bu düşüncem genç birinin bizi kapıda karşılamasıyla son buldu..Genç, dinamik, heyecanı her halinden belli olan,güler yüzlü ve kibar tabiri caizse alışılmışın dışında bir müdürdü...

Çok çekingen bir insan değilimdir ama,ilk defa tanıştığım kişilerle de mesafemi korurum.Tanışma faslından sonra oturduk ilk dikkatimi çeken sehpanın üzerinde tabakların içerisinde dalından yeni koparılmış yeşil nohut olmasıydı tuhafıma gitmişti,çünkü müdür odalarında şekere çikolataya alışıktım ama ilk defa yeşil nohut görüyordum,tam bu düşünceler içerisindeyken müdür bey gayet kibar bir şekilde ’ lütfen yiyin sizin için toplattım ’ dedi..Geleceğimizi biliyordu bu davranışı çok hoşuma gitmişti birde yeşil nohudu çok severim,kim sevmez ki, hele birde bu sene ilk defa yiyecektik,bu duygular içerisinde hem sohbet ediyoruz hemde nohutlarımızı yerken,bir anda müdür beyin ’ üstadım bu nohutlar çöplükte yetişti ’ demesi bizde bayağı bir hayal kırıklığına sebep oldu,bu lafından sonra içimden nasıl yani çöplükte yetişen nohutları mı yiyorduk demeden de kendimi alamadım. Şaşkınlığım devam ederken müdür bey çaycısına seslenip ’ sabah ki topladığımız sebzelerden de getirir misin ’ deyince şaşkınlığım biraz daha arttı,biraz sonra güler yüzlü bir bayan ablamız elinde tabaklar içerisinde salatalık,biber,domatesleri sehpanın üzerine bırakıp ’ afiyet olsun ’ deyip gidiverdi..Hala bir anlam veremiyordum neticede görevim icabı bir çok müdürün yanına gidiyorduk,kaldı ki burası ilk defa tanıştığım bir müdürün makamıydı ve inanın ilk defa bir müdürün yeşil nohut ve sebzelerden oluşan bir ikramı vardı, hepsi dalından yeni koparılmıştı belliydi ve çok lezzetliydiler..Acaba diyordum bunlarda mı çöplükten,tam bu duygular içerisindeyken.....

Müdür bey bizim duygularımız hissetmiş olacak ki,bilgisayardan karşımızdaki televizyona aktardığı görüntüleri gösterip anlatmaya başladı....

’ Eskiden burası bu haldeydi ’ gerçekten gösterdiği resimlerden belli oluyordu otlar içerisinde bakımsız amiyane tabirle tam bir çöplük, ’ ve ben geldikten sonra burasını temizletip ağaçlandırdım hatta onunla da kalmadım bu yediğiniz sebzeleri o çöplük görünümlü yerden yetiştirdim ’..Ve bunları anlatırken inanın mutluluğu gözlerinden okunuyordu,bence yaptığı taktire şayan bir davranıştı, hele birde günümüzde oturduğu yerden kalkmayan,bir işe yaramayan görevi sadece kendisini oraya getiren kişilere yalakalık yapmak olan müdürleri düşündükçe bu genç müdürümüzün yaptıkları ve anlattıkları beni ziyadesiyle mutlu etmişti. Öyle ki yetiştirdiği bir hıyarla bile mutlu olmayı biliyordu, ve gerçekten çok güzel bir duygudur insanın bir şeyleri büyütüp belli bir seviyeye getirmesi..

Bu ülkenin böyle müdürlere ihtiyacı var,bu ülkenin işini adam gibi yapacaklara ihtiyacı var,ne iş yaparsanız yapın çöpçüde olsanız müdür de olsanız işinizi adam gibi yapın,çünkü bizler işimizi adam gibi yaptığımız sürece devletiz..Ve şunu asla unutmayın... kişi kendi çıkarlarını toplumun çıkarı için feda ettiği oranda büyür...

Velhasıl......

Öyle ki devletin bütün imkanları ve elinde bir sürü güzellik bulunan ama kullanmayı bilmeyen hıyarlar gördüm....

Ve, elinde imkanları kısıtlı,çöplüğü bağa bahçeye çeviren bir hıyarla bile mutlu olmayı beceren adam gibi adam güzel insanların olduğunu da gördüm.....

Hıyar olmayın ama onunla da mutlu olmasını bilmeniz dileğiyle....