Daha 13 yaşındaydım gerçekle yüzleştiğimde . Ramazan’ın bitmesine iki gece kala , intihara iki saat kala.Evet bende intihara kalkistim ve hala hayattayim. Ama gerçekle benim için intihara kalkistigim zamanda değil , sedyenin üstünde burnumdan karnıma kadar sokulan borunun içinden gelen mürekkeple , ardından gelen çığlıklarla ve sedyeyi kiracakmis gibi tekmeledigim o anlarda tanıştım . 2 günlük bir doguştu intihar benim için. Hayata geldiğimi hissettiğim o an . Hissetmek dedigime bakmayın , hissetmekten kastim midemdeki mürekkepin vücudumda tanistiginda verdiği o acı ve midemdeki hapların temizlendiginde tüm gecmisimi sildigim , makina seslerinin hayatımdan hiç çıkmayacağını düşündüğüm o anlardi. Hissetmek duygulardan daha fazlasıdır bazen , yasadiklarinizda hisleriniz olur bazen . Peki ya kötü hisler yada kötü yaşanmışlıklar ? Hangi insan isterki kötü yaşanmışlıkları . Ben istemedim ama kendimi koruyamiyacak kadar güçsüzdü ruhum...
( Devamı gelecek...)