* Karanlığın en sonu *
Karanlığın boşluğunda sadece gecenin izin verdiği kadarıyla ışık aradı gözlerim.
Oysa ki geceyi aydınlatan ışık olmak vardı şimdi ...
Ağzımı açsam dilim dönmeyecek içimdekileri aktarmaya .Kelamım çaresiz başlamadan bitecek..
İçim puslu , içim dargın ,içim sıkkın bir kuyu dostum.
Düşen yol göstermezsem kayboluyor.
Ama isterdim ki kaybolmaktan korkmayacak kadar
cesur bir yolcum olsun .Keşfetsin yaralı yerlerimi .Sarsın dargın yüreğimi.
Ben burdayım desin .Olmuyor dostum.
Gelen yaralı geliyor .Sarmak iyileştirmek bana kalıyor.
Üstelik ne yara aldıysa artık o masum sevmeleride kalmıyor .
Nasibime düşen virane bir yürekti elhamdülillah dedim ektim güllerimi.
Cansuyu oldum yeniden toprağının ve güneşi oldum tükenmiş yorgunluğunun .
Bülbülleri şakıdı baharı geldi nehirleri çağladı yeniden..Ben dedi hiç böylesine sevilmedim.
Güldüm tebessümüm gönlüme kadar işledi bir yankı oldu içimde ısındı kışım bir nebze.
Lakin dedi şu güllerinin dikeni olmasaydı ne güzel olurdu...
Sustum suskunluğum soldurdu yüzümü izin vermedim içime işlemesine..
Önüne geçtim kırgınlığımın olur dedim olmasın gülümün dikeni.
Ellerimde kanlarla temizledim güllerimin dikenlerini ...
Sevindi çok güzel oldu viran gönlüm fakat böyle sessiz sedasız kaldı,
ne güzel olurdu biraz ses seda dedi ....
Kaldım öylece doldu gözlerim indirdim gözkapaklarımı.
Ben diyemedim sesin sedan benim diyemedim!
Sustum sadece sessizleştim ..
Ses seda çınlamaya başladı viraneden güller bitirdiğim bahçede..
Yabancı gibi gezmeye başladım bende sesimi sedamı kestim .
Amaann dedi sende değiştin bir hayli cıvıl cıvıl dın ne bu haller.
Güldüm yok birşey dedim .Üstelemedi ben de belli etmedim .
Viran gönlüm dedi ne güzel şen şakrak oldu solgun kaldın sanki
ne güzel olurdu şöyle olsan böyle olsan...
Yıkıldım ...
Bu viraneyi ben güzelleştirdim diyemedim ...
Hani güneşiydim virane gönlün diyemedim ..
Sadece yıkldım bu vefasızlıkta...
Topladım kırık gönlümü yaşlı gözümü ,
Baktım şöyle bir yaralı ellerime titreyen dizlerime yorgundum çok fazla ,
dinlenmeye yuvamdı burası diyemedim...
Son bir döndüm geriye.
Ben gidiyorum bile diyemedim uğurlayanım yokken ..
Öylece izledim hayat kırıntıları bıraktığım viraneyi.
Sadece burası bir zamanlar benimdi diyebildim ondada sesim öksüz kaldı yankılandı nehirlerinde,
kayboldu gitti...
Gülsüm Ayverdi
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.