Uzun zaman oldu kalemi elime almayalı... belki de kendimle yüzleşmeyi yarına erteledim... bu yüzleşmede kaçındığım konular olduğundan, sadece hazır hissetmediğim den yada zaman bulamadığımdan değil... ben ben olduğumdan beri korkularımı hep önüme aldığımdan dolayı galiba...

insanoğlu düşünür, düşüncelerin de kaybolmaya başladığı an kaleme sarılır hemen... zaman zaman olmadı değil bu durum ben de...sanırım yeterince kaybolmayı becerememişim...çünkü kaybolmayı seneler önce bırakmıştım...bir daha kaybolmayı bırak yanımdan bile geçmesine asla izin vermeyeceğime kendi adıma söz vermiştim... kaybolmak insanın kendisine verdiği sözlerle çok tezattır... kendime söz vermişliklerimin kaçını yerine getirdim bilmiyorum... önemli olan insanın kendisine söz verdiği zaman, sözünde duramazsa, yer açtığı diğer sözlere kapısını kapatır...o saatten sonra kendisine küser...oysa bu söz vermişliklerde tek başına değildir... bir yola çıkılır ve bu yolda verilen sözler yerine getirildikçe bu yol size umut olur...

umut ise hayal kurmaktan farklıdır...umut daha bir hayata bağlar insanı... kendine inanmayla başlar umut... önce kalpte filizlenir... filizlenen çiçeği sulamak, yapraklarıyla konuşmak ve ta ki çiçek açana kadar umudunuz büyür de büyür... büyüyen umudunuz gün gelir ortadan bölünür, ufalır...yada tam tersi sizi hayata bağlar... umudunuzu ne kadar çok kendi içinizde yaşarsanız daha bir güç alırsınız... itiraf etmek gerekirse bu duygu bende büyürken hep yıkıldı...siz siz olun umudunuzu büyütürken çok açılmayın... keşke diyeceğiz duruma gelirsiniz…

keşke diye başlarız dünü sorgularken…keşke bir dünya çizebilseydim mesela; içinde gözyaşı barındırmayan…ya da pişmanlıklarımıza bakarak ta keşke demekte acı verir; keşke babamla daha çok vakit geçirebilseydim…keşke…öyle anlar gelir ki söyleyemediklerimizi sığdırırız keşkelerimize…keşke; sımsıkı sarılsaydım şimdi babama…onu öpebilseydim doyasıya…keşke dememek için hayatı ertelememek gerekir…verdiğimiz kararlarda çok iyi düşünerek ve sevdiklerimizi kırmayarak keşkelerimizi en aza indirebiliriz…

DÜŞÜNMEK, İNANMAK ve BAŞARMAK… bu üç kelimeyi kucaklamanızı dilerim…

10.11.2016