Herşeyin var zannederek büyürsün .
Zaman geçtikçe ne çok eksiğim var dersin. Sonra an gelir hiçbir şeyim yokmuş dersin.
Ve bakarsın ki eksik olan sensin. Eksikliği hissedilmeyen kimi zaman. Hatta aynada her gün gördüğünü görmez olana kadar. .



Sızılar ve acılar kusarsın parça parça,
dirhem dirhem yok eder
incitir
kırar
Ezer
Hırpalarsın kendini. Her köşe başında tekrar eder bu döngü
Baştan,baştan ve baştan.
Hani cehennem azabı anlatılır ya:
Yanacak tekrar yenilenecek vücut tekrar yanacak. ..
Her defasında aynı acıyı yaşa diye.

Sızılar da aynı sanki, eksilişimiz de aynı.



Kendini tamir edersin önceleri aslında. Tazeyken ömrün, yaşın,bedenin, ruhun, gönlün,gülümsemen vs.
Hep öyle güçlü kalacaksındır sen!
Her acının ardından yenilenip gülümseyerek doğrulacaksındır. Bir de üstüne ukalaca ’ben üstesinden gelirim ’ diyeceksindir herkese ve kendine. ..
Aptallık bu! Demez ya kimse yüzüne. Kendini sağlam sanırsın dağ gibi. ..
Taki o dağ çöküp bir gün ve sen altında kalana kadar. ..



Sonra mı?
Öyle bir susarsın ki, sesini bir daha duyamazsin o dağın.


’Nar ’ ımın da dediği gibi;
Büyükler eksik anlatmış birşeyleri kimi zaman. Onları yaşayarak öğrenmek bize düşüyor vesselam. ...




Eksiklerimizin
Bizi eksiltmemesi
Yok olmamak dileğiyle. ...