BİR GÖLGELİK AŞK(6)
Çocukken bir varmış bir yokmuş diye başlayan masallar anlatırlardı bize. Seni anlattıklarını ne bilirdim. Büyüdükçe öğrendim bizi uyutmak içinmiş hepsi. Sana aşık oluncada kendi masalımın kahramanı oldum. Sen pamuk prenses bense sekinci cüceydim. Bakma boyumun kısalığına marifetim kalbimdeydi. masal bu ya belki sende beni severdin. Bu sefer uyumak değilde seni yaşamak istercesine açtım kalbimin kapağını ve başladım sana. Fakat bir varmış bir yokmuş değilde,hep varmış diyerek. Masalın sonunda üç elma düşer ya hep gökten.Bana da sensizlik düştü. Olsun dedim sensizlik bile sen diye başlıyordu. Onunla idare ettim. Aradaki siz’i kaldırırsan tam senlik olduğumu görecektin aslında. Sen benliktin bende senlik. Araya siz koymaya ne gerek vardı. Sizli bizli olmayı sevmezdim zaten.Resmiyete gerek yoktu. Sana sen demek bile bir uzaklıktı. Benim gülen gözlüm,dilek ağacımdın.Ve ben sana kalbimi bağlayıp,kalbini dilemiştim. Ne zaman gerçekleşir dileğim sen biliyorsun.Araya aşk tanrısı erosumu koysam. En iyi atışını bana yapmıştı bilir beni. Belki bir okta sana atar kalbin yerindeyse. Hadi bir güzellik yap al kalbimide yanına ve gel bana. Benim de masalım seninle bitsin. Sensizlikle değil. Belli mi olur en güzel masalları da birlikte okuruz. Ve her masalın sonuna da hep bir umut vardır ekleriz,birbirimize bakıp gülerek.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.