Bugün bayram,
İnsanların manevi heyecan ve duygularını belli bir süre biriktirip sabahtan akşama kadar gazını aldıkları gün.
Bu hal bazen bir kaç güne yayılsada asıl heyecanlar ilk gün biter, ikinci veya diğer günlere daha az hazzı kalır bunun. Bayramın ay hangi güne denk geldiğinin hemen hiç önemi yoktur. Zira asıl önemini insan değerlerinden alır o. Eskiden de öyleydi belki fakat beklentisi kendisinden daha hoş bir hal aldı gibi. Arifenin tadı kalmadı sanki bayramlarda, ya da o bayram namazı sonrasının mistik hazzı öğleden sonraya kalmıyor kalamıyor artık.
Eski bayramların coşkusu yoksa ve hissedilemiyorsa gönüllerde, bu eksikliğin nedeni hissetmelik duyguların yerini şipşak hazların suniliği almış olmasındandır. Ve en önemlisi eski duygulu analog insanların yeni dijital sürümleridir.
Aksi halde bayramlarımız yine aynı sistem ve birbirinin aynı ritüellerle devam ediyor. Herşey aynı herşey, fakat insanlar aynı değil..
Eğer şimdi kutlu bir büyüğümüzün elini öpmekten daha fazla heyecanlandırıyorsa bizi masa başından tanıyıp tanımadığımıza attığımız mesajlar, yada bir kaç akraba kapısı gezerek paylaştığımız coşkudan daha üstün bir haz veriyorsa paylaştığımız tweetlerin hit olması. On kilometre ötedeki dedenin yolu değilde, beşyüz kilometre uzaklıktaki tatil bölgesinden daha gidilesi geliyorsa. Yaşımızla yaşıt facebooka duyduğumuz saygıyı, asırlık büyüklerimize duymuyorsak. Ve arama motorunda aradıklarımızı yarısı kadar aramıyorsak onları. Ah nerde çocukluğumuzun o eski bayramları demek, ve o duyguları arayıp özlemek gibi bir lüksümüz olmamalı.
Büyüklerimiz bize o eski kültür geleneğinin, kutsal hisleri ve maneviyatını en azından bir nebze geçirdiler. Bizler ise çocuklarımıza bunları yeteri gibi aktaramadık. O sebeple zafer bayramlarındaki resmi ve soğuk protokol kurallarına dönüştü dönüşüyor dini bayramlar.
Neredeyse tören geçişleri kadar rutin istemsiz ve zorunlu uygulanır oldu akraba ziyaretleri.
Kedinin oyuncağı ip yumakları ve örgü ören o şirin nineler yok artık.
Yüzlerce yıldır gelenek ve görenekleri dokuyarak gelen insanların yirmi otuz yıllık torunları, eski kültür duygusu tezgahlarının hepsini kırıp attılar.
Yerine ise her yıl bir öncekini bozup inkar eden suni moda yenilikleri icat ettiler.
Kedinin ah nerede o eski ip yumakları deme hakkı var da bizim hiçbir söze yüzümüz yok gibi...