ESKİ BAYRAMLARIMI GERİ İSTİYORUM

• 20 Haziran 2017 Salı 17:16:13

ESKİ BAYRAMLARIMI GERİ İSTİYORUM
Bu akşam erken yatmalısın oğlum çünkü yarın on dokuz mayıs.
“En güzel elbiselerimi giyeceğim. Ablamı bando takımının önünden geçerken selamlayacağım.
Hep bir ağızdan istiklal marşını okuyacağız.
Öğretmenime görünmek için yanına yaklaşacağım,
Annemin sabah taradığı saçlarımı okşasın” diye…
Beyaz gelinlikler giyinmiş yüzlerce ablalar, uçmağa hazır kelebekler gibi hareketlere hazırlanırken, ağabeylerin bir düdük sesiyle yukarı doğru gittikçe küçülen halkalar halinde yükseldiğini ve en tepedeki yağız delikanlının koynundan al bayrağı çıkarmasıyla bir alkış tufanının koptuğunu görür gibi oluyorum.
Sonra halkalar tek tek aşağı inip kaybolurken beyaz kumruların müzik eşliğinde danslarını seyre dalardım.
Sonra yarışmalar, davul zurna eşliğinde yapılan gösteriler, kemence ve horon insana nasıl keyif veriyordu bir bilsen…
Günün mana ve önemimi belirten konuşmalar, arkasından söylenen şiirler milli duygularımız kabarıyor, Türk olmanın gururunu, heyecanını ve mutluluğunu yaşıyorduk.
Akşamları fener alayı düzenlenir o coşkuyla nineler bile ellerinde bayraklarla evlerinin balkonundan selama dururlardı!
Ne hoş ne güzel bayramlardı o yıllarda…
Şimdi hala daha niçin yapılmadığını anlayamadığım bu bayramları geri istiyorum.
Biz gördük yaşadık ama çocuklarımızın hakkı değil mi bu coşkuyu yaşamak?
Onları bu içe kapanıklıktan bu heyecansızlıktan bu hedefsizlikten nasıl kurtaracağız?
Onları bu cali zihniyetin tesirinden nasıl uzaklaştıracağız?
Bayramlarımız doğru dürüst kutlanmadan onlara nasıl ışık vereceğiz?
Öğretmenlerimizde kıyafeti serbest bıraktık bu haliyle çocuklarımıza nasıl örnek olacağız?
Çok fakülte çok üniversite açmakla öğünüyoruz ama buraları bitirince nasıl iş bulacağız çocuklarımıza, hiç düşündünüz mü?
İster istemez konumuz sapıyor bu toz duman içinde…
Ben eski bayramlarımı geri istiyorum.
Kendim için değil çocuklarımız için…
Yusuf Yılmaz

*