Ve deprem ve şehir ve insan /insanımız !

• 12 Haziran 2017 Pazartesi 23:26:23

Öğrencilik yıllarında tabi ki deprem konusunu okumuş lakin nasıl olduğu konusunda hiçbir tanıklığım /tanışıklığım olmamıştı.İyi ki de öyle olmuş!
Ancak 1970’ lerde Bergama- Kozak Yaylası’nın bir köyünde ilkokul öğretmeniydim.Mart ayının son günleriydi.Birden lojmanın saat tam 23.05 sırasında sallanmaya başladığını hissettim.Adım atmak mümkün değildi...
Epeyce sallandığımızı hissettikten sonra,hızlıca köy meydanına indim.Köylüler de oradaydı.Zaten küçük bir köy olunca beş dakika içinde herkes oraya gelmişti.
-Sabri Hocam,bir yer mutlaka yıkıldı diye söze başladılar.
-Nereden biliyorsunuz ki diye sordum!
Tecrübeleri vardı,böyledir,burayı bu kadar sarstığına göre yıktığı yer de mutlaka olur bu tür sallantıların dediler.Hatta "zelzele" böyledir diye de eklediler.
Sabah uyandığımda aynen öyle olmuş,Kütahya’nın Gediz ilçesi yerle bir olmuştu.Binden fazla insanımız ölürken,çok sayıda da evsiz-barksız kalanlar radyodan açıklanmaktaydı.
Ne televizyon vardı o yıllarda,ne de cep telefonları.
Haber kaynağımız sadece radyo ile gazetelerdi.
Evet,ilk kez "tarihe" tanıklık etmiştim.
Kabulü zor bir olaydı deprem,sonra da hayatımın neredeyse yarısı İzmir,Kütahya ve Çanakkale’de geçiyordu / geçmişti.Çok sarsıntılara tanık oldum sonraları.
Ama bugünkü bir başkaydı.
Saat 3 gibi,Karşıyaka Metro durağından inmiştim,yavaş yavaş İskele’ye doğru yürüyordum.Tam buçuğa geldiği sırada da geçimini piyango satışından kazanan bir arkadaşıma "selam" verip,yanına oturmuştum.
Valla popomu sandalyeye henüz değdirmiştim ki,sandalyenin altımdan kaynadığını hissettim.
Galiba deprem oluyordu diye aklımdan geçirirken,birden gözüm yanımdaki Çarşı’yı ışıklandırma direğine ilişti...
Aman Allah’ım o da ne?
Direk yerinden sökülecek ağaç gibi sağa sola sallanıyordu.İlk anda aklıma hiç korku gelmedi.
Çünkü oturduğumuz yer bir özel bankanın yeni binasının önüydü."Burası yıkılırsa,her yer yıkılır "diyerek,kendimi az da olsa güvende hissetmiştim.
Yapılacak da bir şey yoktu.Hareket etmek o anda mümkün değil !
25-30 saniye sürdü sanırım sarsıntılar.
Bankaların içinden yüzlerce insan ve epeyce personel kendilerini hemen Çarşı Caddesi’ne attı.
Resmiyette adı Kemalpaşa Caddesi olarak geçen ve Karşıyaka İskele ile Karşıyaka Metro durağı arasındaki 400-450 metre uzunluğundaki cadde alışveriş merkezi olduğu için halk arasında "Çarşı" diye adlandırılıyordu.Tıpkı İstanbul Beyoğlu ya da Ankara-Kızılay gibi de hareketli ve hem de kalabalık!
Aradan birkaç dakika geçince,cepten internete bağlanarak "düşen" görüntülere bakınca içim ürperdi.
Depremin büyüklüğü 6.2 olarak açıklanıyordu.Bu oldukça büyük bir sayıydı,o sırada Midilli’den görüntülerle depremi izler olduk.Az önceki sarsıntılar yüklenmişti.
İşte bu sayıyı duyunca ve depremin yıkıntılarını görünce "korktum" birden.
Hani "kırığın acısı,sıcaklığı geçince ortaya çıkar" der ya eskiler.
Aynen öyle oldu.
Şükür ki çevremizde ve evimizde bir hasar yoktu.
İnsanımıza büyük geçmiş olsun!