Bir Küçük Çömez

• 7 Haziran 2017 Çarşamba 04:24:01

İş hayatına atılırken herkesin kötü deneyimleri olmuştur derler. Lütfen doğru söylemiş olsunlar... Çünkü bugün ilk iş deneyimim tamamen kendi hatam yüzünden fiyasko oldu.:(
Çok fazla kimse bilmez ama ben en çömezinden bir stajyer avukatım.(Bundan sonra kimsenin bilmemesini tercih ederim:))Dün patronum olan avukat bugünki bir duruşmaya girmemi istedi.Ki bu biz stajyerlerin arayıp da bulamadığı bir şey...Ama daha önce hiç duruşmaya girmediğim için (ve evet itiraf ediyorum daha çok bilgi birikimime güvenmediğim için) çok tedirgin oldum. Adama ısrarla emin misiniz, bakın hata yapabilirim, heyecanlanabilirim diyorum.Sonuç olarak bu sabah elimde dosyamla katip ve mübaşirden başka kimsenin gelmediği duruşma salonunda bekliyordum.Söylemem gereken de zaten iki cümle...Gel gelelim sanki herkesin o gün o mahkemede duruşması varmış gibi salon avukatlarla doldu. Sonra patronum geldi dosyaya baktı beni yanına çağırdı. O söyleyeceğim iki cümle bambaşka cümlelere dönüştü.Normalde standart bir stajyerin hemen anlayacağı bir şeydi ama işte benim gibi heyecanlı tiplerin anlamayacağı bir şey...Uzatmayayım sıra bana gelince heyecandan lafı hakimin ağzına tıkıp İKi kez çok manidar EFENDİM lafı işitmekle kalmadım cepteki dosyayı çöpe atacak laflar ettim. Daha fenası bunu büroya dönüp patronuma duruşma tutanağını verene kadar fark etmedim bile...Ve o an öğrendim ki hatanız yüzünden patrondan azar işitmekten daha fena bir şey varmış, o da size bağırıp çağırmak yerine alttan alması... Çünkü kendinizi savunacak en küçük bir şey kalmıyor... Aslında adam kızacak ama tuhaf bir şekilde ağlamamak için zor duruyorum ve çenem titriyor.Hadi rezil oldum diye ağlamak istiyorum olsun da ben ağlarken çenem titremez ki... Özetle rezil olduğumla kalmadım, patronumun ve bu olaya şahit olan herkesin hafizasına zayıf, beceriksiz ve gerizekalı bir profil kazıdım...Eve gelinece de ağlayıp rahatladım.(Ki normalde hatalarımı kabul ederim ama asla oturup ağlamam.)
Şimdi düşünüyorum da bugüne kadar sayısız anı okudum da dinledim de...Herkes mesleğe başlarken yaptığı büyük hataları kahkahalarla anlatıyor. Acaba bugün beni ağlatan bu anıya bir kaç sene sonra kahkaha atabilir miyim?... Çünkü bir yanım bu ilkti çok normal bir durum derken, diğer yanım bu kadar saçma bir hatayı en gerizekalı avukat bile yapamaz git barodan adını sildirdi diyo....
Sanırım yıllar sonra herhangi bir yerde herhangi birilerine bu olayı anlatırken ya ’ İşte o gün aslında hiçbir zaman avukat olamayacağımı anladım. Zaten salonda avukatlar arasında otururken de bunlardan biri olmak istemiyorum diye geçirmiştim içindem.(Bu gerçekten de oldu:))’ diyeceğim. Ya da kahkahalar atarak ’ O gün rezil oldum oturup ağladım ama yılmadım. Çalıştım, öğrendim ve benim gerizekalı olduğumu düşünen herkese ve özellikle kendime iyi bir avukat olabileceğimi kanıtladım’ diyeceğim.