yıllar geçmiş...
mevsimleri üst üste devirmiş nice baharları savurup atmışım geçmişe..

büyümüş müyüm anne.
büyütebilmiş miyim beni..

yüreğiyle hesaplaşması zordur insanın..en iyi bilenlerdenim ben.. içinde verdiğin savaşta kaybedip yine kendine sığınmak zorunda kaldığına içine içine kanamayı bilirim sonra..
kimler neler bırakır geçip giderken ömrümüzden.. dokunulmamış bir kaç anı biraz keder..
sonra gelmişine geçmişine sövülen ve sığınılan kader..


bir yaz gününe denk gelen ağrılı bir ya(s)ş günü hikayesi bu..

......

ölü kırlangıçların mesken tuttuğu kapı eşikleri gibiyim şimdi..
annesiz kalmış çocuklar su içiyor avuçlarımdan.. kangrene dönmüş bir yarayım bir gönülde..
bir ömürde adı koyulamamış bir boşluk..


şimdi varsayılan bütün olasılıkların çürüme noktasıyım biraz. biraz sana küs. kendime dargın birazdan çok..


bir sigara dumanına sakladığım iç ağrım var.. gözlerimde akşamdan kalmış bulanık bir hüzün boylu boyunca..
bir de dilime dolanmış yaralı bir türküden araklanan bir cümle..

’gönlüm hep seni arıyor
neredesin sen’


annemin gözüne yaş ömrüne telaş diline ah olmak varmış kısmette..
bir de senin kıyametin..

..