0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
620
Okunma
öyle sıradan bir gündü,belkide sıradanlığının gizinde yıllar öncesinden kalma,ısrarla kabuk tutmayan ve hatta bir kısım sulanmış bir yaramıydı saklı..inatla susuyordum..küçük görüldüğümü düşündükçe devleşiyordum aynaya bile bakmadan..öylesi bir kuvvet ki dimdik duran başımı binbir kuvvetle eğdim aşağı...heyyy dedimm kendi kendime...şu makamı verdiğin nefsine bi dur de..sadece emanetsin şu üç kuruşluk dünyaya..emanetin sahibini hatırla ve su gibi in aşağılara...indikçe aziz ol..başını eğdikçe muktedir.
