Bir bardak çay içimlik midir bu hayat?
Yoksa pınarlardan çağlayacak kadar uzun mu vadesi ömrün? Ne çok sevdalı ne çok sevdasız, aşkın aşkı aşırı aştığı kadar işte sevmek... Bir garip tekerleme gibi yani, söylemeye çalışıyorsun ama söyleyemiyorsun. Söylemediğin için daha çok söyleyesin geliyor. Ta ki söyleyene kadar. Ya sonra? Sonra rahat ediyorsun.
Bunun gibi de muhabbet çekirdeği düşünce kalbe söyledikçe söylüyorsun ismini o sevdiklerinin.
"Ey Yunus" demiş Tapduk Emre, "İnsan sevdiğinin adını zikreder durur. Bilir misin niye? Mahbub zikredildikçe vuslat artarmış ondan."
Zikrettikçe artıyor iştiyak, ama vuslat da yaklaşıyor. Kalbe düşmüşse muhabbet, ki her mü’minin kalbinde elbet mevcuttur, zikirle yakındır vuslat. Dostunun sana pencerenden seslenmesi gibi... O sana "dost, dost, dost..." dedikçe, kayıtsız kalabilir misin bu ısrarlı çağrısına? İşte, ısrarla çağır. Bu hayat çağıranlar için uzun sürer, zordur çağırmak bıkmadan usanmadan. Bereketi burada ömrün, usanmadan çağırmak...

Meryem Gümüş Kurşun