dün; yüreğime bir mum yaktım… kısık, titrek… söndü sönecek… aydınlık seninle daha bir aydınlıkmış… aydınlıktan korkuyorum şimdi… açılmamış şiirlerim, söylenmemiş sözlerim vardı ceplerimde… senle başlayan ve senle biten… mum aydınlığında nasıl okunur bu satırlar…! düşünüyorum…. hep hayalden kopup gelen özlem, ayrılık şiirlerini içime işlerdim… ne çok yakışmış bu sözler bana… şimdi daha iyi anlıyorum… hangi aşk mutlu biter ki? ... her aşk her şiir demektir artık kitabımda… hayal de kaldı aşk… yüreğimden düşer gözleri… içimden fırtına, rüzgar geçer ve ummadığım bir anda gözleri… dağınık yalnızlığıma inat beni benden alan gözlerinde nefes alırdım… yakamoz gözlerimden düşen ah o gözlerin… bilmiyordum; farkında olmadan büyümüş büyütmüşüm seni içimde… çoğalmışsın şiirlerimde….

ama! biliyorum ki sözün bittiği yerdeyim…. aşk mı? ... benim kadar yorgun içimde… sessiz çığlıklarım ayakta şimdilerde... ağlayan yağmurlar gözlerimde….

şimdi; geceden kalma yağmur gözyaşlarımı siliyorum... senin varlığına, gülüşüne dokunmadan...

eğer bir gün üşürsen

yağmurun olamam

güneşin asla…

vazgeçiyorum aşktan yana ne varsa….

üzgünüm! ...

maviyi alıyorum yanıma…

hep ya da hiç

belki azıcık bir aşktık

her şey bitti…


27.10.2008