kalbim acıyor. sevinç iklimlerinden geçiyoruz.acımızın hafiflemesi gerekir diye düşüyorum. kendimi teselli ediyorum.’korku ve ümid ’ arasında gel-git ler yaşıyorum.bu iklimi daha yoğunca yaşamak içselleştirmek orda olmak ’olmak’ istiyorum.’görünür olmanın’ hafifliğinden sıyrılmak/kurtulmak,onun albenisine kapılmayı zihnimde bitirmek,sadeliğin belkide aradığım çıkış yolu olduğuna inanmak rahatlatıyor beni bu güzel ramazan iklimin de.
okumak anlamak kavramak ve tekrar tekrar bulmak derdindeyim.çünkü biliyorum ki geleceğin dünyasını inşa (çok büyük bir iddia olsa da )insan unsuru ve de bizim kendi gerçekliğimizle/tercihimizle doğru orantılı olduğundan bende başlayıp bede biten bir dönüşümle ilgili bir hadisedir diye düşünüyorum.
bunun için öncelikle kendime;titre ve kendine gel diyorum.kendimdeyim.gece. biliyorum.sahur vakti.kavramlar tahliller analizler büyük büyük laflar, söylevler demeçler büyük insanlık idealleri inanın bunların hepsi bir ney üflemesi kadar,gece sessizliği kadar,yıldız ışıltısı kadar tesir etmiyor ...
şimdi vakit gece/en uygun zamanıdır düşlerin...