Bir grup Arap ve Farisi bilgin Konya Akşehir’e gelirler. Hoca Nasreddin’in köyünü sorarlar ve köye ulaşırlar.Köyde Hoca’yı arayıp bulurlar. Hoca bunları buyur eder. Hal hatır, hoş beşten sonra grubun başkanı Hoca’ya “Biz buraya, senin çok bilgili olduğunu duyduk ve geldik. Bize birkaç kelam et de Arabi ve Farisi’ye ne kadar vakıfsın bir tecrübe edelim.” der.
Hoca da “Dezelûu ledeyye fi sigaruküm ve kibaruküm ke çemalik. Fe saçestehu ledeyye min en nanü, ekele alâ maî ke eradik.” diye bir kaışık cümle söyler.
Adamlar bir hayli şaşırırlar. Metin Arabî kalıbındadır.İçinde Farisî kelimeler de geçer. Ancak anlam veremedikleri, ilk defa duydukları bazı kelimeler vardır.
Adamlar, “ Beğendik, çok iyi. Duyduklarımız doğruymuş.” diyerek giderler.
Köylüler, “Aman Hocam ne de güzel Arapça ve Farsça biliyormuşsun sen.” derler. “Adamlara iyi bir ders verdin.”
Çemalik: çömlek (çoğulu)
Eradik: ördek(çoğulu)
Saçestehu: saçmak eylemi (Türkçe)
Dezelûu: dizilmek eylemi(Türkçe) (emir kipi çoğul)
Sigar: küçük
Kibar: büyük
Nan: ekmek (Fasça)
Ekele: yemek eylemi (Arapça)