Sen hep bir su olduğunu düşün.Su gibi güzel,su gibi vazgeçilmez...Ve su gibi hayat kaynağı olduğunu düşün ve su gibi hayat verici ol.Suysan bir bardağa sığabil ki girebilesin.Su gibi özel,su gibi güzel,su gibi faydalı,su gibi gerekli ve su gibi bitmez tükenmez olduğunu unutma.Ayrıca su gibi sakin olabileceğin gibi,su gibi de "kıyametler"koparıcı olabileceğini unutma...Vadiler varken önünde ve ovalar varken,yayılabileceğin küçük ırmaklara ayırabiliyorsan kendini ve bardaklara bölebiliyorsan,hayat verirsin çevrene.Yoksa hep duyulmayan,dinlenmeyen,korkulan ve kaçılan seller,afetler gibi.Tercih elindeydi hep ve hep "senin"ellerinde olacak...Ya tutmayı öğreneceksin dilini ya da hiç durmadan konuştuğun için,yanlızca bomboş ve anlamsız sesler çıkaran birisi olduğunu zannettireceksin çevrendeki insanlara!Ama yapman gereken şu değil mi?Düşüneceksin ne zaman ne söyleyeceğini.Düşüneceksin kimin dinleyip kimin dinlemediğini,kimin anlayıp anlamadığını...