Yazıyı kısım kısım okuyacağım mümkün mü
Ancak sindiriyorum çünkü


sağlıcakla kalın

Alışmaktır ölüm...
yazmanın bir noktada yetersiz kaldığı, yazılanın bile kendinden koparak
kanıksattığı, alıştırdığı gerçeklikler.
insan alıştırılandır.
saygılar.

Çok şeyden önce gelen insan kimsin sen ? Kendi ellerimizle var ettiğimiz kutsallarımız için adanıyoruz birer birer.. İnsan kalmayı başaramadık ama kurban olmayı çok seviyoruz. Kan ,asil kan , soy vs vs vs.... Ne çok yaftası var oysa sadece yaşam suyu...

Binlerce çocuğun ve ve kadının bir şeyi idiler... Habil ve Kabil içimizden birileriydiler...

Sevgilerimle...

Bazen bir yazı okursunuz kamyon çarpmışa dönersiniz eliniz ayağınız tutmaz olur. diliniz damağınız kurur. sanki kanayan yaranızı tuz basılmış gibi canınız acır. yaşamak için kurduğunuz tüm dengeler domino taşları gibi ardı ardına yıkılır. boşluğa düşersiniz. o anlar söylenecek söz, yaşanacak hayat yoktur...... yazınız beni derinden etkiledi...

Bir çok şey demek geldi içimden. Ama diyemiyorum. Kanla beslenen kutsallarımız hakkında. "Bir ölür bin doğarız" sloganını düşündüm mesela. Evet bu ölümün ne olduğunu bilmeyen bizlerin telaffuzudur. Yazının en çarpıcı ve en gerçekçi cümlesi "Bunlar ölümü ne zannediyor" cümlesiydi.

Özetle benim içimden geçti her cümlesi. Beğenerek mi okudum üzülerek mi okudum yoksa her ikisi de mi bilemedim. Emin olduğum tek şey iyi bir edebiyatçısınız.
Saygılarımla.

bir merdiveni ikişer ikişer çıkmak gibiydi
soluk soluğa
tam tutunacağım bir yer aradım

final tuttu elimden
...

ah Pera


çok güzeldi çok