BİR AMCA TANIDIM UZAKTAN

• 8 Mayıs 2017 Pazartesi 22:33:48

Şair-Yazar Aydın Karasüleymanoğlu’nu anarken
BİR AMCA TANIDIM UZAKTAN
Doğan Soydan

Bursa’da bir Amca tanımıştım; uzaktan. Her sabah erkenden gelir, Köy kahvesi denilen yazlık çay bahçesindeki çınarın altında akşama dek yalnız otururdu. Doksan yaşlarında olduğu söylenirdi. Boyundan bosundan ödün vermeden yaşanmış doksan yıl!.. Herkesin, “gün görmüş günler görmüş,” Hıdır Amca’sıydı o. Hani, “ulu çınar” derler ya öyle azametli, görkemli, görenlerde saygı uyandıran biriydi. Ben uzaktan baktıkça, çay bahçesindeki asırlık çınarla Hıdır Amca arasında bir bağ kurardım kendimce...
Hıdır Amca’nın gidip başka birinin masasın a oturduğunu ya da başka birinin gelip onun masasına oturduğunu hiç görmedim; her zaman yalnız otururdu. Onu ne zaman görsem, gidip masasına oturmak, konuşmak gelirdi içimden. Beni buna zorlayan ise, başkalarından dinlediğim onun yaşam öyküsüydü. Destansı Dersim olaylarından sonra "mecburi iskanla" gelip Bursa’ya yerleşmiş. Oğulları, kızlarıyla çınar gibi dal budak salmış Bursa eline... Bir oğlu belediye başkanlığı yapmıştı ben varmadan önce.Niyetimi oğluna açtım; babanla konuşmak istiyorum, dedim. "İsterse konuşur ama biraz zor!" dedi. Anlaşılan, doksan yıllık çalkantılı, gizemli yaşam öyküsünü ruhunun derinliklerine gömmüş, yarayı yeniden kanatmak istemiyordu. 
Birgün, minarede dalgalanan ses Hıdır Amca’nın öldüğünü duyurunca, elimdeki tarihi hazineyi yitirmiş gibi oldum, sarsıldım! Yıllarca hep uzaktan baksam da, konuşmasam da o insan, bana hep bir şeyler anlatır, düşündürürdü. Yazımın başlığında, "uzaktan" demem bundandır...
Hıdır Amca gibi heybetli, ciddi, görenlerde saygı uyandıran insanlara,“gölgesi ağır adam,” derler Anadolu’da. Gölgesi ağır adamlar konuşmasa da bir şeyler anlatır, saygı uyandırır insanda.
Yıllar sonra öyle ciddi, konuşmadan çok şey anlatan, görenlerde saygı uyandıran, gölgesi ağır insanlardan birini de Ankara’da tanıdım. Şair, yazar Aydın Karasüleymanoğlu; Aydın Baba’ydı bu... Bursa’daki Hıdır Amca kadar uzağında olmasam da, çok yakın olduğumu da söyleyemem. İmza günlerinde, söyleşilerde yan yana oturup kısa konuşmalarımız dışında, uzun uzun konuşacak zamanını hiç yakalayamadım. Ona karşın, okuduğum kitaplarından, değerli eşi Şahver Karasüleymanoğlu’nun şahsında Aydın Baba’yı yakından tanıdığımı söyleyebilirim.
Mesleğimin ilk yıllarında öykü kitaplarını okuduğum ve gıpta ettiğim bir yazar vardı şehrimizde. Öykü yazmaya hevesli bir genç olarak onunla konuşmak gelirdi içimden, ama kendisi il dışında olduğu için bu olanağı yakalayamazdım. Birgün baktım ki zahire pazarında sandalyede oturuyor. Heyecanla yanına gittim. Amacım kitaplarını okuduğumu, çok beğendiğimi söyleyeceğim; ondan da şiir, öykü, roman hakkında konuşmasını bekleyeceğim. Yanına yaklaştım, “Hocam merhaba, nasılsınız?” dedim. Bana merhaba bile demeden, “Böyle memlekette nasıl olunur! Bir bahçeyi imar etmezsen orada akrepler, yılanlar ürer; bak Türkiye’yi ne hale getirdiler!” diye esip yağmaya başladı. Öyküsünden, öyküden, romandan konuşamadan oradan ayrıldım. Şimdi hiç yadırgamıyorum bunu. Yurt sevgisi, insan sevgisi, toplumsal ortak dertler her zaman önceliğidir duyarlı aydın insanların. Öyle sanıyorum ki Aydın Karasüleymanoğlu’na da, “Hocam nasılsınız?” diyerek yaklaşsaydım, o da önce Türkiye’nin, Artvin’in, Yusufeli’nin sorunlarını anlatır sonra da, “Bu Türiye bizim... Onu korumak, kollamak, hoyrat ellere teslim etmemek zorundayız; bunun için çalışıyoruz, çalışmalıyız” derdi. Ömrünü bu yolda harcamış bir yüce değerdi Aydın Karasüleymanoğlu.
Şu dizeleri söyleyen bir ozan, memleket sevgisinden, insan sevgisinden, yurt özleminden başka ne düşünür ne söyler ki?
Çoruh’un üstüne setler çekilir
Bulanık suları durulur sanma
Gönlümüze şimdi hasret ekilir
Kökleri bir ömür sökülür sanma.
Sorunlar çok kolay gelmez ki dile
Her yerde entrika her yerde hile
Ekmeğini taştan çıkarsan bile
Gurbet ellerinde doyulur sanma
.
Önceliği Türkiye olan, Artvin olan, Yusufeli olan, "insan" olan bu duyarlı, bu güzel insan da aramızdan ayrıldı! Yokluğuyla bir yanımız boş kaldı! Aydın Baba’yı her zaman saygıyla anacağız.
窗体顶端