Edirne Sarayiçi,
Kırklareli Şeytan Deresi ve Asılbeyli köyü,
İstanbul Ahırkapı...
Her 6 Mayıs yani Hıdırellez günü gelince hatırladığım yerler.
Çok eski bir gelenek olan "Hıdırellez" günü,Trakya’da yapılan şenliklerin adı da "Kakava" olarak adlandırılmaktadır.
Dolayısıyla tadı da "Kakava" denilince bir başka olmaktadır.
Akşamdan her şey güzel güzel hazırlanır ve özellikle genç kızlar rengarenk elbiseleriyle bugüne daha bir "derinlik" katmak için çırpınırlardı."Kakava" sözü kelime anlamı olarak "kokulu hava" ve "kahkaha" anlamına da geldiği için her taraf parfüm /esans kokusu ile de dolmaktadır tabi ki.
Yenilen içilenin haddi hesabı yoktu.Ve davul zurnanın da.Anadolu’da söylenen şu güzel söz de Kakava Şenliklerine "cuk" oturur diye düşünmekteyim:
-Keyif dediğin zır zır gelir,dem dem gider (miş).
"Sarhoş" olana ise dere yakın olup,doğru suya...
Bir de aklımda kalan "dadala" kavramı var bugüne dair.
Mahallemizdeki labadalar kesilir,akşamdan ip ve iğne ile yapraklar birbirine geçirilerek ilkel bir elbise olarak sırta alınırdı.
İşte bu elbiseyi giyene de "dadala" olmuş/oldu denirdi.Ayrıca bileklik olarak kullanılabilecek seviyedeki renkli ipler,bir taşın altına bırakılır,bunu arayıp da bulan genç kız ve oğlanlar-amanın,ninemin dediğince kızanlar- şanslı sayılırdı.
Dadala olanların ise kova kova sularla ıslanıp,şımşırık edilmesi bir başka tadıydı Hıdırellez’in.Yani baştan aşağı su içinde bırakılmak idi maksat.
Şimdilerde ne bunları yapan kaldı ne de dadala adını duyan !
Bir an geçmişe doğru yolculuğa çıkınca aklıma /düşüme /hayalime geldi bunlar.Şimdi bir kısmı aramızda olmayan çocukluk arkadaşlarım Hüseyin de geldi,Alaaddin de,Ali de,M.Ali de,Osman da...
Çok uzakta olmasam da bu yerlere gönlüm oralarda ve geçmişte yaşadığımız o güne dair "muziplikler" de.
Gelelim başlığa:
12 Eylül darbesinden sonra yurt dışına çıkmak zorunda kalan Melike Demirağ’ın güzel ve özlem dolu bir şarkısından esinlendim.
-Şimdi İstanbul’da olmak vardı anasını satayım der ya.