Kızımı markette kaybettiğim günü hatırladım. Marketten çıktığını gördüm. Ben kapıya gidene kadar ne ara köşeyi dönüp diğer markete gitti anlayamadım bile.

Markete gitmiştir diye içim rahat ardından gittim.
Baktım markette yok.
Meğer markete gifince kayboldum diye yandaki züccaciyeye girmiş.
Beni eve götürür müsünüz demiş.
Güvenlik almış eve getirmiş.
Yolu biliyordu gelmişler.

Ben o yolu üç tur attım o arada.
Üçüncü turda onları kapıda görünce derin bir nefes aldım.

Eski bir yazınızmış. Bizim macera da 10 sene olmuştur.
Zaman eskise de korkusu halen içimde.

Allah tekrar yaşatmasın.
Ölümü canlıyken yaşıyoruz.

Hüzne sevk eden, insanı hüzne sevk eden bir konu şiirsel tatta aktarılmış, bir şairin şiarında bu elbet

Herhalde iki yaşında olduğum zamana ait anne babamdan dinlediğim bir olay canlandı zihnimde

Tekirdağ Şarköy'de yaz gecesi bir plajda kaybolmuşum, annem babam kaygıyla denize koşmuşlar, karada göremeyince hani, yaşadıkları heyecanı tarif etmek ne mümkün, sonunda bulmuşlar tabi, bir çadırın içindeki bisiklete binmiş dünyamdan geçmişim, ah ben ah!

Annem babam yeniden doğmuşlardır muhakkak

Yaşadığınızı Allah tekrar yaşatmasın dilerim

Nihayet hanımefendi

Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket

Saygı ve selamlarımla...

Öncelikle duanıza Amin gönül dolusu amin demek isterim güzel insan. Çok çok geçmiş olsun. Biraz da tebessüm ettim aslında. Demek herkesin başına gelebiliyor diye. Kızım 4 yaşındaydı o vakitler. Arkadaşım tutturmuştu sahile gidelim.Sahil de o kadar kalabalık ki Funda Arar'ın konseri var. Nazlanarak kabul ettim. Kızımın eline upuzun kulaklı iki tavşan aldım ve sahile gittim. Deniz kenarında sigara içmenin keyfini hiç bir şeye değişmem. Sigara içerken kızım koşuyor ben de balonlarıyla birlikte onu takip ediyorum. Anlık bir şey. Birden gözümün önünden kayboldu. Deli gibi aramaya başladım. Telaşla koştuğumu görenler bir dakika önce bir bayanın bir kız çocuğunu polis noktasına götürdüğünü söylediler. Koşup gittim, onlar da sahneden anons ile annesini daha kolay buluruz diye Funda Arar'ın yanına götürdüklerini söylediler. Sahneye nasıl yöneldiğimi, o kalabalığı yara yara nasıl geçtiğimi bir ben bir Allah biliyor. Sahneye yaklaştığımda ise aman Allah'ım kızım Funda Arar'ın sorularını yanıtlıyor. Kalabalığın içinde beni tanıyanlar da yok değil hani. Kızım ismimi cismimi niye geldiğimizi nasıl oraya kadar getirildiğini bir bir anlatmaz mı:)))))) çocuktan al haberi. Sohbetlerinin sonunda adım anons edildi ve sahneden gidip kızımı aldım. Rezilliğin bini bin para. Yani evhamlı bir bayanın hiç yoktan yere başıma açtığı işler, yaşattığı korkuyla birlikte unutulmaz bir anı oldu. Uzunca bir zaman arkadaşlar beni görünce Funda Arar diye takılıp durdular. Şimdi korkunu neler yaşadığını anlayabiliyor, kendi anıma tebessüm ediyorum.

Allah kimseyi evladıyla sınamasın

Amin

Çok geçmiş olsun . Bir duyguyu yada benzerlerini pek çoğumuz yaşarız. Ancak işte böyle uygun bir dille kaleme alınca edebiyat oluyor. Bütün gün anlatmak istediğim şey bu.

Sevgilerimle.

Sizi o kadar iyi anladım ki yazıyı okuyunca annem.Zira ben de iki çocuğumda buna benzer durumlar yaşadım.Ve ufaklıkların kaybolması anlık bir şey.Hele de kalabalık ortamlarda.Şükür ki yanımızdalar.Allah acılarını göstermesin.Görenlere de büyük sabır versin.

Öyle sevimliler ki anında gözden kayboluyorlar..dikkat toprağım..çok geçmiş olsun.

Sevgili Emine, öncelikle büyük geçmiş olsun. Kaleme döktüğün duygularından da anlaşıldığı üzere çok korkmuş ve karmaşık duygular yaşamışsın. Nihayetinde yakışıklı yeğenimin bulunması bizlere de rahat bir nefes aldırdı. Sanırım insan ne kadar dikkatli ve özenli olursa olsun bazen hayatta böyle şeylerle karşılaşabiliyor. Bu arada sana bir tavsiyem olacak! Maşallah bu kadar yakışıklı oğlun varken kafasına göre takılıp ara ara kaybolmalarına şimdi den kendini alıştır....:) Tekrar geçmiş olsun yeğenimin gözlerinden öperim.

Saygı ve sevgilerimle.