Ey Sevgilim,

Sana sevgimi şiirlerle dile getirdim.
Ne yazık ki karşılık bulamadım.
Yeni yetmeler gibi,eskiden olduğu gibi bir de mektupla aşkımı ilan edeyim.diyorum.
Sen,gönlümün biricik kelebeği,üveyik kuşusun,canımın içi,içimde sakladığım,hayallerimin süsleyip de besleyip büyüttüğü dilberim,suna boylum,boy u posuna,salınışına kurban olduğum..
Her gece düşlerimde el ele tutuştuğum,hayalen “cilveleştiğim”platonik sevdam.Sanma ki bu döktüğüm diller boş sözler,kuru lakırdı.
Hakikaten tekleyen kalbimi artık güzel bakışların,salınışın ayakta tutar oldu.Hayata yeniden başlamış gibiyim seni her gördüğüm gün.Hoş geldin evime, demek istiyorum ama nerde?Ne çare ki birçok şey gibi aşkta da sanki bir ceza,vurgun yemiş gibi hissediyorum.
Biliyorum, kaldırımda karşılaşsak yine benden kaçacaksın. O tarafını hiç sorma.Niçin yüzümün gülmedi
ğini.
Sıkıntısız,imtihansız insan mı olur,diyorum?Tüm güzellikler senin ve seninle olsun,diyorum.Dilimizde bir söz var ya.Satırlarımı onunla bitirmek istiyorum:“Tırnağına taşlar değmeye.”
20.04.2017