Kırıkkale Silah-Tüfek Fabrikasında Sanayi Başmühendisi olarak çalıştığım günlerdeydi. Av tüfeği, tabanca dışında G3 ve MG3 Piyade Tüfeklerini de ilk defa yerli olarak üretmeye çalışıyorduk. Ürettiğimiz G3 tüfeğinin son kontrolleri, fabrika içindeki Atış Poligonunda yapılmaktaydı. Atış Poligonu, küçük bir oda ve bitişiğinde dar ve uzun holden ibaretti. Odadan hole açılan küçücük bir pencereden atışlar yapılarak tüfeğin çalışma ve hedefi vurma özellikleri kontrol edilirdi. Bu kısım Kalite Kontrol Müdürümüz Merhum İ.Tanju Kacar arkadaşımıza bağlı idi.
Olay günü üretim kısmında G3 tüfeğinin kasatura parçalarının üretimini gerçekleştirmeye çalışıyordum. İşçilerden Atış Poligonunda bir yangın çıktığını duyunca, derhal oraya yöneldim. Zira oda kısmında ahşap sandıklarda bol miktarda mermi vardı, oradaki bir yangın çok tehlikeli olabilirdi. Odanın içerisine girdiğimde iki kişi atış yapıyordu, yerler yeni temizlenmişti, tavandaki ampul yanıyordu. Her şey normaldi. Sadece küçük bir sehpanın üzerine bir kül tabağı konulmuş olduğu, dikkati çekiyordu. Atıcılara “Geçmiş olsun, burada bir yangın çıkmış, nasıl oldu”? diye sorduğumda;”Yere sıçramış barutlar yandı, nasıl olduğunu biz diyemeyiz, Tanju Bey’den öğrenin” dediler. Tanju Bey’in odasına gittiğimde kendisinin Konstrüksiyon Başmühendisimiz Mehmet Bursa’nın yanında olduğunu söylediler. Odama giderek telefonla durumu kendisinden öğrenmek istedim. O da “Çayları söyle yanına geliyorum dedi. Kısa süre sonra odama girdiğinde ayağa kalkarak elini sıktım ve “Geçmiş olsun, büyük tehlike atlattık, sandıklara sıçrasaydı ne yapardık”? Diye merakla sordum. Gülerek “Olayı yetkililere rapor edeceksin, galiba.” Dedi. “Ben de rapor edecek bir şey yok, ama her yangın bu şekilde ucuz atlatılmaz, önlem almak gerekir.”demiştim. Tanju Bey çayını yudumlarken “Atıcılara kaç sefer yerlere sigara izmariti atmayın, yangın çıkarırsınız diye defalarca ikaz etmiştim. Bugün de içeri girince yerlerde atık barutlar arasında sigara izmaritlerini görünce kafamın tası iyice attı. Bunlara göstererek anlatmak gerekiyor, diyerek bir kibrit çöpünü yakarak yere bıraktım. Ben o bölümdeki barutların yanacağını umarken, göz açıp kapayıncaya kadar yere dökülmüş tüm barutlar tutuştu. Şansımıza arka duvar dibine koyduğumuz sandıklara alevler ulaşmadan söndü, çünkü atış anındaki atık barutlar sandıklara kadar sıçramamıştı. Eğer sandıkları 20-25 cm. kadar daha yakına koymuş olsaydık, alev alacaklardı ve biz mermi bombardımanı içinde kalacaktık”.diye sözünü tamamladı.
Olay olduktan sonra, Tanju Bey zaten gereken tedbiri almış, atışçıların önüne bir kül tabağı koydurmuştu.Yapacak başka bir şey yoktu.
Fevzi Durmuş
Yakacık,10.01.2009