Komşumuzun Kaybolan Alman Kurdu Köpeği Diana'yı bulma hikayemiz

• 15 Nisan 2017 Cumartesi 14:46:26

Tarih 19.Şubat.2010 ve günlerden Cuma idi
Evimiz satılalı üç yıl olmuş ve biz kiralık bir eve taşınmıştık o evde yaşadığım bu ilginç , inanılmaz olayı asla unutmamam herhalde...

Bir kaç gündür evimizin karşısındaki üç katlı bir apartmanın giriş katındaki komşularımızın siyah Alman kurdu köpeği Diana artık havlamıyordu...Oysa her sabah bahçevari bir alanda oynar koşar ve havlardı Ümidin kollarını ısırır şakalaşırdı annesiyle arada o sevecen haşarı gözleriyle bana da bakardı ve gülümser gibi olurdu tatlı Diana gerçek dost. Çok üzülerek düşünüyordum ne oldu acaba diye ve o gün market dönüşü komşumuz Ümitle karşılaştım bana Diana’nın iki gün önce çalındığını tahminen bazı çingene çocuklarının götürmüş olabileceğini ağlayarak anlatıyordu ve karakola haber ettim diyordu çünkü götürülürken mahalledeki kuaför ,bakkal gibi şahitlerin anlatımına göre ; o tip çocukların alıp götürdüklerini gördüklerini Ümit’e anlatmışlardı.Beynimden vurulmuşa dönmüştüm o an ki şoku atlatıp Ümidin gözlerine baktım ve gayri ihtiyari bir şekilde o’na
-Arayalım buluruz dedim.
bana hayretle bakarak korktuğunu söyledi çünkü tinerci gibi her tür kötü alışkanlığı olan , katil ruhlu o gençler çocuklar onu korkutuyordu.Haklıydı da. Fakat ben hayatta her zaman hislerimle hareket etmişimdir hislerim bulacaksınız diyordu.
- Ümit ben aldıklarımı eve bırakayım beraber gidelim ya buluruz dedim ...bunu neye dayanarak ve hangi sezgiyle demiştim hala bilemiyorum.

Anneme ve ablama demedim çünkü izin vermeyeceklerini biliyordum mecburen başka bir şey bahane ettim ve Ümitle yola çıktık .
Önce görgü tanıklarının anlatım ve yol göstermeleriyle yürüdük baya ve yanılmamıştım ,bir miktar daha uzakta olan bu tür topluma zarar veren insan ve çocukların oturduğu mahallelere doğru bizi götürüyordu adımlarımız ve Ümit sürekli heyecan içindeydi.Haklıydı aslında ...Ben evden çıkarken Polis montuna çok benzeyen hatta o tarz bir arması olan montumu giymiştim bilerek polis taklidi yapacaktım gerekirse bir sorun olursa da Polis imdat numarası olan 155 i ararım diye planladım.
Biz gide gide yaklaşık bir buçuk saat kadar yürüdük ve o mahallelere ulaştık..
Ümit yol boyunca olduğu gibi orada da sürekli kızım benim sesimi bilir Ayşegül deyip Diana diye sesleniyordu .
Belirli bölgelerde çocuklara sorduk köpekleri çalıp satanların buralarda olduklarını söylediler o evleri gösterdiler biz korkmadan kapılarını vurduk asla çıkan olmadı ve bizim oraya gittiğimizi sanıyorum ki haber veren bazı çocuklar olmuştu ben kendimi her çocuğa
- bakın ben polisim eğer o çalınan köpeğin yerini söylemezseniz bu gece tüm mahalleler polislerce aranacak evlerinize girilecek başka çalıntı şeyler eşya hayvan gibi , varsa her şeyiniz ortaya çıkar diyordum çoğu inandılar polis olduğuma biri de çıkıp hani kimliğin demedi :)) şanslıydım o konuda belki de. Ümit de bir yandan köpeğimi bulana ödül para vereceğim diyordu ne yapsın işte bir ümitle.
Biz orada hemen hemen çocukların oraya buraya tarifleri doğrultusunda o kadar çok yürüdük ve dolaştık ki artık umudu kesmekten yanaydı Ümit ama ben biliyordum onu bulacağımızı çünkü o çocuklardan bazıları Ümidin gösterdiği Diana’nın resmin tarifi duyunca panikler gibi olup birbirlerine bakmışlardı ve bir tanesinin bir tarafa koştuğunu gördüm
Ben ısrarla devam ettim geçtiğimiz yerlerden tekrar geçerken bir çocuk muhtemelen gördüğüm şüphelendiğim çocuk geldi ve
-abla abla ben biliyorum o köpeği çalanı ve evini dedi
Ümit hemen ağlamaya başladı
-Bizi götürürsen parayı sen alırsın dedim
tamam dedi ve bizi çok ücra bir sokağa götürdü orada iki katlı eski bir eve vardık Ümit Diana diana diye bağırınca bir de ne olsun Diana’nın sesi gelmeye başladı anneciğine hav hav diye cevaplar veriyordu :)) Aman Allah’ım oradaydı Dianamız ve çocuk o evin sahibi çağırdı adam geldi biz durumu anlattık yanında duran on dört veya on beş yaşlarındaki oğluna bizim yanımızda tekme tokat girmesin mi ? bizden özür diledi ama numara yaptığı sadece polis gelir korkusundan olduğu o kadar belli idi ki neyse onu geçtik Dianayı kapattıkları odunluk kömürlük gibi karanlık bir odanın kapısı açıldı bu yer zaten evin dış kısmında idi baktık ki bizim tatlı DİANA kızımız cık cık cık ağlarken Ümide koştu bağlamışlar tabii çocuk çözdü bağlarını ah o kavuşma anı yokmu ağlattı bizi Diana . Bizi bu eve götüren yol gösteren çocuğa Ümit para ödülünü verdi tabii ki hak etmişti.
Yol boyunca Diana ve Ümit oynaşa oynaşa yürüdüler ben de o kadar mutluydum ki sanki yıllar önce kaybettiğim ama asla bulamadığım köpeğim FINDIĞI bulmuş kadar oldum . Ümit ve Annesi bana teşekkür etmekten bitkin düştüler o kadar mutlu oldular ki anlatamam ama ben daha da mutluydum.
Dönüşte karakola da uğradık Ümit ilanını geri çekti biz bulduk köpeğimizi dedik polislerde şaşırdılar.
Yol boyunca arada marketlerden istediğimiz kaba koyduğumuz sudan içiyor yüzümüze su atarak bizimle de şakalaşıyordu :))
Biz şanslıydık bulunmuştu dostumuz ama ya diğer kaybolan kaçırılan hayvanlara ne oluyordu :(

Bu acımasız insanlar köpekleri kedileri çalarak ordan oraya satarak sahiplerine ve o hayvanlara ne kadar acı verdiklerini ve bunun ne kadar büyük bir insanlık ayıbı olduğunu maalesef hiç anlayamayacaklardı. Diana şanslıydı onu bulmuştuk. Diliyorum ki her çalınan kaybolan köpekler de can dostlarımız onlar bizim bulunurlar tüm kalbimle bunu diliyorum.

Sonra ne mi oldu Biz o evden taşındık fakat Ümit ile sık sık görüşüyorduk bir gün bana Diana’nın tekrar çalınma tehlikesi olduğu için bu yüzden de onu eniştesinin çiftliğine verdiğini söyledi hatta inanamadım duyunca Diana orada çok mutlu olmuş kendisi gibi bir alman kurdu erkek köpekle evlenerek Anne bile olmuş harikasın Dianam seni çok seviyorum.

Unutulmaz bir hatıram dır bu benim o mutluluğu yaşadım , sizlerle paylaşmak istedim .Sevgi ile kalın.