ÇOCUKLAR OLMASA

• 14 Nisan 2017 Cuma 08:29:52

Hüzün biriktirdim cebimde...kim selam verse elimi cebimden çıkarırım .
Cebimden çıkanı; el zanneder bakan ...verdiklerimi bir tek gören anlar..
Herkesin tek tek koşulsuz kendine güvendiği lakin kendinden başka kimseye güvenmediği bir mekan haline getirdik dünyamızı..çocuklar da olmasa yaşanılası yer değil şu dünya.
Beni; gülümseten tek şey;
Minik bir çocuğun benim için cebinde biriktirdiği kuru üzümleri " üzüm biriktirdim cebimde "diyerek o minik terli avucunu bana doğru uzatmasıyla başladı her şey.. o üzümü görene kadar avuçlarında "üzüm biriktirdim cebimde"demesini hüzün biriktirdim cebimde olarak algılayan ben, hiç tahayyül etmeden 5. sınıftaki bir çocuğun böylesine melankolik bir cümleye nasıl olur da gayri ihtiyari öylesine büyük anlamlar yükleyebileceğini hiç duşünmeden titredi yüreğim..
elimi omzuna atıverdim..
- Vay be aslanım benim sen ne şair ruhlu birisin..böyle boyundan büyük laflar ediyorsun dedim..
- Ne dedim ki öğretmenim? dedi şaşkın şaşkın suratıma bakarak..
- sen şimdi ne dediğinin farkında değil misin?
- biliyorum öğretmenim üzüm biriktirdim cebimde size verecektim,
diyerek elini cebinden çıkardı.
Koca bir tebessümü miras bırakarak suratıma..😊😊😊 bu çocuklar da olmasa çekilir mi bu dünya..
Ülkü Kara bugünkü nöbetimden kalanlar)