BAK KIYAMET KOPUYOR

• 13 Eylül 2008 Cumartesi 13:06:07

Bak kıyamet kopuyor,
Bak ölüyorum sanki…

Gözlerim ifadesini kaybetti.
Bak, göremiyorum.
Yaşayamıyorum bak, aldığım nefes yetmiyor.
Öyle bıraktığın gibiyim hala,
Kımıltısız, hareketsiz…
Ne bir devinim var dudaklarımda,
Ne de bir yaşam belirtisi nabzımda.
Öyle kımıltısız kalakaldım.
Son adımlarımdı arkamı döndüğümde attıklarım,
Son konuşmamdı hoşça kal deyişim,
Duyduğum son sesti mırıldanışın.


Bak kıyamet kopuyor,
Bak ölüyorum sanki…

Tütünü bile unutmuş dudaklarım.
Yaşamıyorum bak, yıllardır yiyip içtiğim yok.
Öyle bıraktığın gibiyim hala,
İfadesiz, kifayetsiz…
Ne bir bakış takındım yüzüme,
Ne de bir anlamı var yazdıklarımın.
Her şeyimi kaybettim.
Bir hiç gibi kalakaldım.
Son gözyaşımı döktüm.
Son defa yutkundum.
Son bakışındı en değerli şeyim,
Gittim,
Onu da yitirdim…

Bak kıyamet kopuyor,
Bak ölüyorum sanki…

Düşünme yetim bile beni terk etti.
Bak hatırlamıyorum.
Yaşamıyorum bak, yıllardır uyumuyorum.
Öyle bıraktığın gibiyim hala,
Kırgın, üzgün…
Hani ezan sesleri,
Hani bu dünyanın gecesi gündüzü?
Bütün kuşlar öldü mü?
Nerde beni tanrıya inandıran sesler?
Kimsesiz kalakaldım.
En son ne zaman günah işledim,
En son ne zaman tutuklu yattım,
Ne zaman son duamı ettim?
Bütün inancımı kaybettim.

Bak kıyamet kopuyor,
Bak ölüyorum sanki…

Öyle bıraktığın gibi kalakaldım,
Sensiz, bensiz…
Yaşamıyorum bak, tanımıyorum kimseyi.
Öyle bıraktığın gibi kalakaldım,
Yitik ve kimsesiz.
Yaşamıyorum bak, tutamıyorum ellerini…

Kıyamet koptu,
Öldüm belki…
Bir gün bitecekti. Bunu sende bende biliyorduk sevgili. Gerçeklerden kaçmak ne güzeldi hâlbuki. Yarını yok saymak ne de güzeldi. Bak sevgili yarınlar geldi. Ne beceriksizmişiz zamanı tutmayı bir türlü bilemedik. Her günahın bir bedeli varmış, bak sonumuz geldi.
Adını ölüm koydum, adını kıyamet koydum bu bitişin. HOŞÇA KAL…