Yaşadığım çevrede uzun yıllardır sohbet ettiğim Tuncelili bir arkadaşım var.
Her konuda aynı şeyleri düşünmediğimiz halde,"empati" yeteneğimizle birbirimizi anlamada sorun çıkmadan saatlerce sohbet ettiğimiz çok olmuştur/olmaktadırlar.
Aslen Tunceli-Mazgirtliler!
Babası yakın zamanda rahmetli oldu ve Elazığ-Karakoçan’a defnedildi.
Oysa oraya ev yaptırmaya gitmişti,demek ki toprak çekiyor sözü doğru...
Gitti ve mezarı oldu son gidişi,evi değil.
Ama bilgeliği aklıma geldi birden...
Çok maraza çıkaran bir "aşiretten" geldiklerinden bahseder arkadaşım,babasının da bundan çok rahatsızlık duyduğundan da...
Önce Palu’ya göçerler yıllar önce.
Bir cinayet ve kavgalar...
Ver elini Elazığ merkez.
Sonra orada da çıngar çıkarmalar devam eder.
Yine yola revan olurlar çoluk çocuk.
Bu kez durak Adana’dır.
Ama belalar devam eder.
Yine bir amcası cinayet işler...
Yine toplanırlar ve bu sefer de ver elini İzmir.
Menemen’e gelirler kırk yıl kadar önce.
Rahmetli olan ve ailenin en büyüğü sülaleyi toplar.
Dedikleri gayet kısa ama çok anlamlı olur.
Onu saygıyla anarken,sözü de kulağa küpe gibidir.
-Burada kara bitti,önümüz deniz,gidecek başka yer yok!