Salonda oturanlar derneği

• 3 Nisan 2017 Pazartesi 14:11:34

Her şeyden konuşmayı seven bir arkadaşım var.Erken uyanmak iyidir,erken uyanırsam hayatın içinde olurmuşum falan filan bir sürü şey, sözüne değer verdim; erken uyanıyorum bugunlerde.Öyle değil ama .Uyanır uyanmaz bir sigara yakıyorum aç karnına,ilaçlarını ihmal etmemek önemli sonuçta.Sonra ikincisi üçüncüsü bunlar zevk için.Kalkıyorum yataktan çay suyu koyuyorum,kahvaltılıkları çıkarıyorum,akşamdan kalma ekmek seviyorum.Çay demleniyor,masaya gidiyorum kahvaltıya oturuyorum,yüzümü yıkamadığımı farkediyorum,banyoya gidiyorum,aynaya bakıyorum, sadece bakıyorum ne hissettiğime dair bir fikrim yok.Birşey söylemeliymiş gibi hissediyorum aynaya bu kadar bakıp susmak saçma olur çünkü.Keşke yüzümü tarayabilseydim ne güzel söylemiş adam bu da bir şey sayılır deyip salona geçiyorum.Peynir zeytin sucuklu yumurta,azar azar yiyorum hepsinden çabuk doyuyorum.Çay iyi geliyor sanki ama bunlar mutlu edecek şeyler değil.Kahvaltı bitiyor,tabaklar masadayken sigara yakmayı seviyorum,seviyorum sevmesine ama bunlar mutlu etmelik şeyler değil atıştırmalık karın doyurmaz,sigaradan derin bir nefes çekiyorum.Kafamın içinde binlerce düşünce dolanıyor toplasan bir incir çekirdeğini doldurmayan ,benimle alakası olmayan,benden uzak şeyler.Uzakta mı arıyorum mutluluğu,etrafıma bakıyorum ’’ başka nerde arıyacaksın’’ diyorum kendi kendime.Kahvaltılıkları kaldırıyorum ,odama geçip tekli koltuğa bakıyorum ,salona bakıyorum ,salona geçip oturuyorum.Salon hayata daha yakın,odam pek ışık görmüyor.Çayım sigaram ve çok güzel olmasa da içinde güneş ve ağaçlar olan bir manzaram var.Pencere parka bakıyor parkta çoçuklar var,parkın ötesinde otoyol var onunda ötesinde küçük bir koru.Otoyola odaklanıyorum arabalar geçiyor durmadan markalarını tahmin etmeye çalışıyorum ve içlerindeki insanları hayal etmeye çalışıyorum sonra kendimi düşünüyorum gidecek bir yerim yok ya da gitmek istemiyorum,bilmiyorum.Saatler geçiyor ,küllüğe izmarit üzerine izmarit ekleniyor,düşünceler birbirini kovalıyor,eksik bir şey var bulamıyorum.Bana çok şey verildiğini zannederdim öyle değilmiş bana bir şey verilmemiş oysa,verilmiş gibi davranmışım mutluymuş gibi.Akşam üzeri uyandığımda böyle düşünmemiştim hiç,sabah insanı düşündürüyor,düşündürmemesi gerektiği kadar düşündürüyor ve acı bir tat bırakıyor ağızda.Erken uyanmıyacam artık yalnızlık sabahları acımasızmış.Çoçuklar parkta oynuyor.otoyoldan arabalar geçiyor,hayat akıyor ,salonda oturuyorum,fon muziğim eksik,sigaram bitiyor isteyen çay alsın ben dışarı çıkıyorum.