Aşk,yardan düşüp yar’a varmak
Ay ışığına meyledip geceye sarılmakmış.
Aşk,bin yangın yerinden sağ çıkıp
Pervane olup muma koşmakmış.
Aşk,Şahrud olup Seyduna’ya akmak
Kavuşamadıkça mendilinde hıçkırıklar saklamakmış.
Aşk,kayıp bir ülkenin ağıdını yakmak
Yana yana küllerini savurmakmış.
Aşk,yüzünün çizgilerinde vuslata gün saymak
Her şafağa sevda ile bağlanmakmış...


Neden biter ilişkiler?Aşk bir yere kadar mı?
Özgürlüğümüz mü daha kutsal,bir gönülde ısınmışlığımız mı?
Neden göğüs kafesimizi bir hapishaneye çeviririz ve alanını her geçen gün daha çok
daraltırız?
Kaybetme korkusu sevdaya dahilse o korkuyla kabus olmaz mı yaşamlarımız?
Aşk kendinden vazgeçme hali mi?
"Biz olmak"bencilliği her aşka dahil mi?Dahil ise biz olalımı en baştan konuşup çerçeveyi
çizmek gerekmez mi?
Peki biz olmak aslında baskın olanın buyruklarına itaat etmek değil mi?
Evrende tek ise insan,biricik ve benzersiz ise nasıl olur da iki insandan bir idrak yaratmaya
kalkarız?Mutluluk bu mu?
Kendi duygularımızdan,kişiliğimizden,irademizden feragatda bulunarak,nasıl bakarız kendi
yüzümüze sonra?Baktığımız yüzün bizim yüzümüz,gözlerin bizim gözümüz olmadığı
gerçeğiyle karşı karşıya kalınca nereye saklarız kendimizi?
Neden birbirimize benzemek zorundayız?
Neden birbirimizin farklılıklarını beslemeyiz de o farklılıklara savaş ilan ederiz?
Sevdanın yarısına bencillik dahil mi?
"Beni ben olduğum için sevmelisin diyen az seven mi?"Çok seven en çok vazgeçen mi
kendinden?"Seni kendinden taviz vermediğin için daha çok sevmeliyim"diyen insanlar da
olacak mı?Çok sevmek aşkın önemli koşulu mu?Aşk koşulsuz olmaz mı?
Aklın özgürlüğü yüreği bağımsız kılar mı?
Kendi yetersizliklerimizi başkasında telafi etmeye çalışmak aşka dair mi?
İşe yaramayan bunca levhanın parçalanma vakti gelmedi mi,aşk birbirimizi özgür kılarak
yaşayacak kadar güzel değil mi ?

Bir filmde duymuştuk hani bir kadının iç muhakemesini "sahi sevgi neydi?"
Necla Bektaş