ekspres otostopları
"gitmek fiilinin altını en iyi trenler çizer çift çizgilerle " demiş h. ali toptaş. hani yürek sıkışır iki dağ arasında da gün doğmaz, bitmez yaşamayı sana çok gören bu evrenin inadına darlanmalar...
gün olur alır başını siktirip gidersin ince yollara, kalın ve karanlık asfaltlara.
tek kişilik bi sinema bileti kadar bu dünyada yalniz, teorilerle yaşayarak kafasında ülkeler kuran ve kimliksiz o memleketlerin gumruklerinden firari sızmalar yapan mülteci yalnızlar gibi tekil, bir başına girmeler büyük resitale.
herkesin kusurlarla dolu bir divanı var. oturup bozlaklarla derdimi göğe ağma devri çok geçti ama evrim yalnızlığa evriliyor galapagosta.
herkesin divanı karmakarışık modern zamanların orospulugunda. bir tütün sarıp ikiye bölme dostluğu çınarlara ilmekli. rüzgarlar bile kararsız. kaldırımlar bile kibirli ve hayat bir menfa yeri: ansız bir aldatma ve sevişme sonrası gibi.
bir yerlerde ikamet etmek velhasıl yani.