Sonundayız bunun. Gözlerin yabancı bakıyor gözlerime. Fırtına dolu geçmişten biçilen kurak bir hayatın içinde bulduk kendimizi. Başlangıçlarla heyecanlanan yüreğimiz yağmurdan kaçan güneşlere tutuldu. Bir damla suya hasret çölün o kumlarından biriydik ve bilemezdik bir gök kuşağından tepetaklak düşeceğimizi.

Sonundayız bunun. Bugün mutluluk adına yazılan hayatları yakıyoruz. Hayaller kördüğüm. Gözyaşlarımız bize ağlıyor. Kendinden bir parça bulup bin parça yitirdiklerin ve cesarete yenilmiş her zaferin yenilgisi üzerinde, şimdi hayatın o geçilen yollarında tek yürüme vakti. Arkama baktığım her dün oysa ne kadarda benzemiş yarınlarıma.

Ve yaralarım. Öldürmeyen kayıplarım kadar kucak dolusu hayat kırıklığı ceplerimde. Gülüşlerim özlüyor gülüşlerimi ve aynalardan korkan bir ihtiyarın son demlerinde aradım ilklerimi, her biri bitti. Kızgınlık ve kırgınlık arasında küstüğün heveslerin ve sana tanıdık gelen o koku, ismini bilmediğin bir yabancının üzerinde şimdi.

Yaşamaya alışamayan bedenim çürüyen ağrı sızılarımda kaldı gençliğim. Kaç 24 devrildi ve kaç yarına devrildik. Düştüğümüz hayatın ortasında bir savaşı kaybettiğimiz oyundu sanki herşey. Çocuktuk, yaşayamadık. Başka yolla anlatılmazdı susarak ağladık.

Zemin soğuk. Hayat sevgisini yitiren bir ihtiyar. Hayaller sıcak yanmak içindi her biri. Ve eksik olmayan neşesinden kaç ölüm çıktı nöbet tuttu nefesi. Seni yazmaktan korkan ellerim bile özledi seni. Şimdi hiç bir zaman ulaşamadığımız güzel hatıraların son nefesini verdiği tabutta yatılı geleceğimiz. İkimizden biri bu ayrılık için fazla diri.

Ve tükendik sevgilim. Merhamet peşkeş çekti acıları. Ve umut dolu yarınlar kan damlıyor sayfalardan. Katilini seven cesettim senin için. Hançerin soğuk, içim sıcak. Ölüme yakın, hayata uzak. Tanıdık o his içimi yakan her şey hiçbir şeyim şimdi.
Sırtımda bilenmiş her yara yaşama nedenimdi. Sonundayız bunun. Neden bitti. Sonuç geldi.