ikinci tekil şahıs

• 28 Mart 2017 Salı 15:58:50

[ kolay değildir sahip olunmayan bir şeyi bırakmak.senin olmayan nesnelerle kişilerle varlıklarla evrenle her şeyle gizil bir örüntü vardır mesafesizliklerin arasızlıklarında.hadi şimdi yalnızlığın bir başka boyutuna sar sarabilirsen yaman bir sigara.şiirsel anlatımlar yalın ve süslü kelimeler ,kimsesiz şarkılar ,yasaklı ve onulmaz sözler gaklayan kuzgun misali karanlıkta uçar gece. planlar ne işe yarar? ya bir planın yoksa bu döngüye karşı ikilemler, dörtlemler… sonlu bir doğrusuzluk boyunca sonsuz bir mutlak değersizlik taşıyorsa bütün sorular ? işte o zaman ne yapabilirsin sana karşı.hayatın dediğin şey boyunca senin olmayan şeylerden nasıl vazgeçeceksin anlatabilir misin? bunu kendine. çok uzak düşsel ülkelerden gelen çocukluk anılarına dayanarak ,sel sularının çağıltısını dinleyerek,kurutulmuş üzümlerden bir pekmez kazanı yakabilir misin ? ya aslında istenmiyorsa bu dünyada ki hiç bir mevzu .neyi bekleriz ki ya da niye? bütün cevaplar aslında sorulara verilmiş sorular ve zorlayıcı bir anlatımla yaklaşıyor kalemsizlik ve silgisizlikte. kendi yüreğinin ucundan tutmuş bir derviş misali ayaklarını sürüyor günler yaklaşmıyor bana. kendime ne zamandan beri ikinci tekil şahıs muamelesi yapmaya başladığımı bilmiyorum.çocukken düşündüğüm zamansal noktalara geldim bu sayı doğrusunda.peki şimdi nereye? nasıl bırakırım sahip olmadığım ve olamayacağım şeyleri.adımlarımı saymaya başladığım bu düelloda sırtımdan geliyor oysa gölgem döner dönmez vurulacağım geriye.ne kurtarır insanı aşk mı? ölüm mü?sevgi mi? nefret mi? ne? ölüm iki ayna arasında kalan sonsuz uzaklıkların çoğalıp karanlıklaştığı o silüet mi? aşk ,galaksinin herhangi bir köşesine kaçacağın o gizemli at mı? nefret nefesinde büyüyen dikenli bir tohum mu? nasıl istemeyebilir insan? ait olmadığı bir şeyi?

galiba çözümsüz bazı denklemler ve sayı olmaktan başka hiçbir gizemi olmayan o kadar çok işaret varki etrafımda .nereye kaçacağını, nasıl kaçacağını bilmek değil mesele; neyden kaçacağını bilmek.]