Hiçbir ilişki birdenbire bozulmaz!

Hep şöyle bir laf vardır: "Yazık, dile kolay; bunca yıl sonra bir aile
yıkıldı."

Ya da şu türde bir laf: "Aylardır çok iyiydik; ne güzel planlarımız vardı,
birdenbire her şey bozuldu!"

Bu lafların gerçeği anlattığına, inanmak ve herkesi de inandırmak isteriz.

Özellikle de "Güzin Abla" tipinde bir ağlama duvarı olsun, o duvarın önünde
böyle sızlanalım isteriz.

Peki inanır mıyız?

İşte ondan emin değilim.

En azından kendi kendimize kaldığımızda biliriz: Bu işler birdenbire olmaz!

Şimşek birdenbire çakar, yıldırım birdenbire düşer ama ilişkiler birdenbire
bozulmaz.

Kafamızı yastığa koyup düşündüğümüzde hiç kimselerin işitmesini istemeden
kendimize şunu itiraf ederiz: Biz aslında bu yıkımı, bu sonun gelişini
bekliyorduk! Bekliyorduk da kondurmak istemiyorduk!




Tabii her şeyin kötüye doğru gittiğini, işlerin yürümediğini anlayamayacak
kadar gündelik hayatın harala gürelesine kapıldığımız dönemlerde ya da
ilişkinin güzel yanlarının aklımızı başımızdan aldığı başlarda bu "son"u
aklımıza bile getirmeyiz.

Ama doğrusu şudur: Hiçbir aile "20 yıl sonra yıkılmaz", dikkat edilirse
anlaşılır ki, o aileler 20 yıl boyunca her yıl, her ay, her gün azar azar
yıkılmıştır.

Veya taptaze ve güzel bir ilişkinin birdenbire bitişini ele alalım!

Hayır! Ne kadar yıldırım aşkıyla başlamış olursa olsun, yıldırım gibi bitmez
hiçbir ilişki!

Hatta hiçbir bağ birdenbire ve tek bir nedenle kopmaz!

Bozulma, kopma, çürüme, ayrılma, boşanma... Adı ne olursa olsun, yavaş
yavaş, azar azar, zemindeki tuğlalar birer birer çekilerek gerçekleşir
aslında.

Son, bitiş değil, süreçtir.

Sonun yaşandığı an ve ortaya konulan gerekçeler aldatıcıdır.

Suçu kendi üzerimizden atmak ve kopuşun ağırlığını hafifletmek için
yarattığımız bir illüzyondur bu.




Bozulan, çürüyen solan sadece sevgi midir, yoksa başka bir şey daha mı var?

Bakın!..

Sevgi, dünyanın o en güzel şeyi, aslında tek kişilik bir maceradır.

Ama ilişki başkadır. Bir ilişkinin sürmesi; hep sürmesi için sevmek yetmez..

İlişki, hele bir evlilik, bir aile kurmak, özünde kontrat yapmaktır.

Hatta zaman içinde o kontratı yenileyebilmektir.

İlişki ister kısa ister uzun olsun, bir projedir. Geleceğe doğru yükselen
bir umut uçurtmasıdır.

Ve en önemlisi; sevmek kadar saymaktır da bir ilişki kurmak...

Biz işte hep bu noktada çuvallarız!

İster 20 gün sonra, ister 20 yıl sonra, ama hep bu yüzden biter ilişkiler!

Zamana direnmiş mutlu beraberliklere bakın oysa...

Hepsinde şu ortak özelliği görürüz: Vaatler sık sık yenilenir, projeler
gözden geçirilir; "iktidar benim, hayır sen değilsin, benim" kavgaları bir
kenara bırakılır ve bütün kırgınlıklara, incinmişliklere rağmen birbirinin
haklarına saygı her şeyin önüne geçer.

Son not: Bütün bu yazdıklarım kadın-erkek ilişkileri bağlamında
okunabileceği gibi, dikkatli zihinler için güncel siyaset ve siyasal
ittifaklar üzerine bir analiz olarak da değerlendirilebilir.

Nihayetinde İLİŞKİ, ilişkidir!

Haşmet Babaoğlu