Neyinedir ’şeref’sizin "Şerefe!" içişi..?
İnsana bahşedilen o büyük ama asla sahip olamadığı nimetin hayaline mi, yoksa ego manyaklığı nın ruhunu hapsetmişliğine mi..?

Yazık..
Çürümeye dönmüş yüzünü kimi hayatlar..


Aç gözünü sabah -hatta hiç kapatma-, "bismillah" demeden kalkarken yatağından, al eline silahını ve "Günaydın!" de sevgili ne..
Sonra düş sokaklara -pardon, son model arabana- ve git bir yetim kapıya.. Dilencide bile olmayan bir yüzsüzlükle, vermiş olduğun kabadayılık hizmeti nin bedelini iste.. Alamazsan bedelini, şikayet et sevgiline.. O alsın..

" Ben yapmadım, sevgilim yaptı..! "

..
Gece bir meyhanede, iç " şerefe "....




Aç gözünü sabah -hatta hiç kapatma-, "bismillah" demeden kalkarken yatağından, dön karına, sor o her zamanki içten tavrınla;

" Nerde ulan benim kahvaltım?! "

Büyük aşkının ve erkekliğinin gücüyle büyüle "eş’ siz " eşini, çiçeklerle beze hayatını mor, kırmızı, siyah ..
O da şükretsin sana ve Tanrı’ya;

"Ölmedim! Şükürler olsun ölmedim bugün de..!!"

Sonra çık ateşten sıcak ev inden, git işine -pardon, dost (!)una- ve kimsede olmayan bir aşk ile vermiş olduğun erkeklik hizmeti nin bedelini iste.. Alamazsan bedelini, ..
Yok, alırsın korkma!!

" Biz dostuz!! "

..
Gece bir meyhanede, iç " şerefe "....


Aç gözünü "Şerefe!"..
Yum gözünü "Şerefe!"..

Nasıl olsa kalmadı diyecek laf
"Şerefine!"..




moRyEL_