Tiyatro hayattır

• 27 Mart 2017 Pazartesi 13:36:59

Tiyatro izler misiniz?
Gitme,izleme oranınız nedir ?
Devlet tiyatrolarının çok ucuz fiyata tiyatro sahneleri olduğunu biliyor musunuz ?
Bana,sinema mı,tiyatro mu deseler,sinemayı sevmeme rağmen yine de tiyatroya değişmem. Tiyatro ayrı bir dünya,renkli bir dünya.
Tiyatrocuların çok zeki insanlar olduğunu düşünmüşümdür her zaman. Biz biz bir iki adres,telefon numarası ezberleyemez iken onca repliği ezberlemek ve hiç unutmamak keskin zeka işidir.
Yaşı kaç olursa olsun insanın tiyatro sevgisi var ise her zaman tiyatroların kapıları açıktır onlara. Ben ülkemizde bu kadar mükemmel tiyatrocular varken tiyatronun hala izlenmeme oranının azlığının nedenini tiyatro sahnelerinin fazla olmamasına ve gerekli desteği görmemesine bağlıyorum.
Devlet tiyatrolarının belli başla merkezlerinde sahneleri var fakat yeterli değil,bu sayı arttırılmalı. Oyuncularımız emeklerinin karşılığını almalı çünkü yaptıkları çok zor bir sanat.
Ben şanslıyım ilimde devlet tiyatroları var ve ekranlardan tanıdığımız pek çok yüz devlet tiyatrosu sanatçısı.
Şanslıyım pek çoğunu izleme imkanım oldu.
Ali Poyrazoğlu, Rutkay Aziz,Nejat Uygur ve muhteşem ekibi ,Cengiz Toraman,Defne Yalnız izlediğim isimlerden.
Defne Yalnız . O nasıl bir muhteşemlikti. Sahnede devleşen bir kadın. Tek kişilik oyunuyla gelmişti ama oyun ilerledikçe kendisine olan hayranlığım had safhaya ulaşmıştı.
Cengiz Toraman’ın oyununda sahneye attığı kovanın sesi hala kulaklarımda.Oyun süresince o kova ne zaman atılacak yine bekleyip durdum hatta sohbet edip fotoğraf çektirme imkanım bile oldu kendisiyle :)
Rutkay Aziz’i izlerken biraz arka sıradaydım ama o ne güçlü bir ses,mikrofona hiç ihtiyaç yok,kendisini görmesen bile sesi insanı kendinden alıyor başka diyarlara savuruyor,öylesine bir ses gücü .
Ali Poyrazoğlu geldiğinde küçüktüm ama izleyiciyi kendisine çekmesini çok iyi hatırlıyorum .
Ve Nejat Uygur
Yok böyle bir şey. Normalde aşırı sabırlı bir insanımdır.Son raddeye kadar dayanırım.Ama Nejat Uygur’un geldiği gün bende bir sinir bir öfke,nedensiz her şeye sinirleniyorum.Hatta canım annemde nasibini almış bu öfke nöbetimden de huyumu bildiği için vardır bir derdi diye ses çıkartmamış.
O gün de annem ve benim için Nejat Uygur için bilet almışım. Neyse akşam oldu gittik tiyatroya,oturduk ama bende yine bir sinir. Saati geldi ,oyuncularımız birer birer sahnede. Bahri Beyat sahnede ,nasıl şık bir beyefendi Nasıl yakışıklı. Çok hoş bir beydi gerçekten. Bir iki dakika sonra o meşhur selamlamasıyla o güzel gülüşüyle Nejat Uygur çıktı sahneye bende bir sinir boşalması,bir ağlama. Annem şaşırdı ne oluyor diye,ama bir yandan da gülüyorum. Hani Adile Naşit ustamızın vardır ya gülerken ağlaması aynen öyle. Oyunun başından sonuna kadar kahkaha attığımı hatırlıyorum,tek pişmanlığım kulise kadar gidip kendisiyle tanışamamak oldu.
Eve geldik annemden azar işittim senin hıncın bana mıydı. Sürekli güldün tiyatroda diye ama anne dedim O Nejat Uygur :) Mekanı cennet olsun.
Dünya tiyatrolar günü nedeniyle bunları paylaşmak istedim.
Ebediyete uğurladığımız tiyatrocularımızın büyük bir saygı ve hürmetle anıyorum. Alkışlarımız her zaman sizlerle .
Tiyatroya gönül vermiş tüm tiyatrocularımızın ve tiyatro sevenlerin bu özel gününü kutluyorum.
Ve genç tiyatroculardan isteğim,usta tiyatrocuların kıymetini bilin ve onlardan çok şey örnek alın,sizde heves var ise onlarda daha kıymetlisi var.Tecrübe
Sağlıcakla kalın
Tiyatrosuz ve sanatsız kalmayın