Güneşin kızına;






Bir kış günü
Papatyalar henüz ölmeden evvel
Doğdun gögümde
Biliyorum batarken saçların
Renk renk girecek odamdan içeri
Şair odasina konuk edecek yeni şiirleri
Mevsimlerden ilham diyeceksiniz
Mevsimler onun gözlerinde ölecek
Haberleri yok Tutunamayanların daha
Daha nice yazarlar öldürecek kendini
Mükemmel saçları olan güneşin kızında...






Karamsar isimli şair
Bir uçurum kenarında,
Uçurumun sahibi ömrüydü
Ne acı!
Bir ömre bedel yaşamı vardı
Buna yaşam dersek eğer çirkinliğim devam etsin
Öldük işte her an ölmeye devam...
Yokluğuna alışmaya,
Sevmeye hatta yokluğunu
Her an devam...





Güneşten bir kız koptu geldi
Saçları gün batimlariyla eş değerdi
Rengi!
Tam olarak neydi
Hayır gün batımından daha güzeldi
Sonra gitti hatıralar dağıttı unuttu kendisini.



İsmi....
İsmi neydi
İsmini bilememekteydi hissi
Sonra unutmak istedi o değerli ismi
Unutmak anlamını yitirdi.



Yine bilemiyorsam eğer
Ve yine yavaş yavaş tüketiyorsam bilincimi eğer
Duymak istemiyor olmamdandir kendimi
Nefretimin namlusunu kendime doğrultarak
Her ayna karşısında çirkinliğime bürünüyor şair
Her gün Allah’a şükrederek
Ve ismimin tanımladığı o güzel sıfatı layıkıyla yerine getiremeyerek
Gitmek istiyor belki de bu beni terk etmek.




Olmasaydı doğuran mahcubiyet
Çoktan giyotinli şiirlerde harcardim kellemi
Bir ekmek uğruna
Çoktan giyerdim prangayi ayağıma
Sonra sen derdim
Hoşgeldin prangalı çirkin hayatıma
...




Hayallerimde yaşardın
Ki küçüktüm o zamanlar
Şimdi büyüğüm
Büyük çirkin!
Artık şiirlerde çirkin
Tek güzel sen kaldın
Sende değil hani saçların...




Ben hiç güzel oldum mu anne
Lafza i sükun anılarım vardı daha çok
Ve senin muazzam siretinle ağlar dururdu siretim
Sana çekmişim ne hacet bana yeni benliğim
Bir kızın elinden bile tutamadiysa siretim
Allah beni hayra irfan mı kılmış oluyor
Şükürler olsun çirkin şair düşlerinde yine uyuyor
Ve bir şair rüyasında ölümü kovalıyor
Zaman anlamını yitirdiği vakit gün yüzünden geçiyor
Göğe bakıyorum göğüs kafesime yüzünü hapsedip
Yüzün!
Yüzün artık görünmüyor
Beni özlediğini soruyorsun ya hani
Özlemek bile seni özlüyor.





Güneşin kızına gel gelelim şairle
Annemde anneni gördüğüm vakit
Bende seni,
sendeyse kızımı gördüm
Aradan biraz vakit müracaat etti akreple yelkovana
Sizi gördüm kollarında leş kesilmiş adamın kollarını
Sonra kızımı öldürüşün,
Kızımın ölüsünü gören bedenimi öldürdüm...



O vakit
Öldüğümüz vakit güneş batiyor diye
Adını güneşin kızı koydum...