KÜRTAJ GÖRÜYOR FİKİRLER BAKİRLİĞİ ALINMAMIŞ BEYİNLERDE

• 11 Eylül 2008 Perşembe 18:26:57

KÜRTAJ GÖRÜYOR FİKİRLER BAKİRLİĞİ ALINMAMIŞ BEYİNLERDE
İnsanlara hep içimdeki o aptal güvenle yanaşırken kaybediyordum yaşamayı. Karşılığını gördüğüm samimiyetler sadece bana anlık mutluluk veren zehirden öteye bir kavrama benzeyemedi henüz. Ölümden vazgeçtikten sonra sahip oldum daha geçerli sebeplere. Oysaki böyle çizmemiştim kaderimi. Yeni bir dünya kurarken, hiçbir şarap sarhoş edemeyecekti beni. Beni benden alan hayata karşı yalıtacaktım ruhumu. Ertelenmiş yaşamımın kefaletinden kimse muaf tutamayacaktı beni. Çığlık çığlığa, hayatın ipini ben çekecektim bundan sonra. Gözyaşlarımı biriktirmeden, avuçlarımı kitlemeden, cümlelerimi sakınmadan, bağıra çağıra asıla koparta dikecektim söküklerimi.
Hayatın tadı geldiği gibi yaşanacak kadar lezzetli değildi. Bu yüzden kuracaktım benliğimin imparatorluğunu. Tek hükümdarı olacaktım içseslerimin. Ölmek istediğim gün ölecektim ama yeniden yaşamaya hep bir cesaretim olacaktı.
Kendimi Allaha azad etmenin ne büyük bir sevap olacağını düşünürken geçmişin en büyük günahkârıydım bileklerime yakıştırdığım intiharlarda. Hayat kafesinin zanlısa da benim gardiyanı da. Öyleyse hükmü verecek hâkimi de ben olacaktım günahlarımın. Kimsenin dünyasına ait olamamakla bedellendiriyorum şimdi, suçumu.
Yaşama hakkı verilmemiş insan tohumlarının mutluluğunu takınacaktım beyaz dünyamda. Başkanı da, öğretmeni de, öğrencisi de, dilencisi de, filozofu da, tanrısı da kulu da, ibnesi de fahişesi de her şeyiyle ben olacaktım güneşin ekseninden çıkmış evrenimde. Yapamazdım daha fazla durmuş düşünceleri kaktırarak, yapamazdım yenilikçi fikirlere kürtaj gören insanların arasında, yapamazdım karanlığa kapanmış beyinlerin bakirliği alınmadan, yaşayamazdım. Bu dünyanın yobazlığı bertaraf edilmeden hiçbir şehre ait olamazdım. Kalbimin parçalarını toplamadan da kaçamazdım, ne yazık…
Dondurulmuş hayatımdan geldim, ismime adanmış bana ait parçalarımı biriktirmeye. Şimdi uzaktan biraz tanıdık gözlerim ama geldiğim yere geri gideceğim, cellâdın kendini vurduğu saatte…