Belki Bir Gün
Unutmak için kaç şehir eskitmek gerekir. Şimdi gidilen yolun seni bulamadığım kısmındayım. Geçmişe ve sana benzemiyordu hiç bir yeni gün. Umut dolu vaadler geride kaldı. Seni düşündükçe unutmak birazda kendimi öldürmekti.
Mutluluk kuşanılmış eski bir aşkın yaralarına tuz oldu artık. Seslerin yerini öfkeden delirmiş bir yalnızlık aldı. Çok zordu alışkanlık yüklü bir geleceğin geçmişi olmak. Bizden geçince anladık.
Yüzündeki tebessüm değilim. İçini yakan başka şiirin merakına yenik düştüğün dizeleri. Ve ölü çocuklar dolu artık dünya. Şimdi, dün oldu. Ve her ölümden kendime pay çıkardım. Her biri gidişine benziyordu sanki.
Seni emanet ettiğim bana ihanet eden dünyanın son çivisiydi. Unutma sevgilim. Her gidiş yeni bir umudun ilk bitişiydi. Sana sunmak istediğim şeyler elimle dokunamadığım, tadını bilmediğim bir hayattı. Yaşarken ölenler, ölürken bile sevenlerdi..